Τού Σταυρού και του Σταύρου.

"Early eighties"

Κατάφωρη παράβαση
κι η μπάλλα στήθηκε
στο σημείο τού πέναλτι
λίγα βήματα, οχτώ, δέκα
από τα δοκάρια καταχρηστικά
που παίζαμε του χάντμπολ.

Με μέτωπο προς την Ικτίνου
μέτωπο ιδρωμένο, σγουρό μαλλί,
μπλουτζήν-σωλήνα ταλαιπωρημένο
ψαρωτική πήρε φόρα
τόση χρειαζόταν
κ'επιτάχυνε σημαδεύοντας.

Πίσω απ'τα γκολπόστ
τα σιδερένια και γυμνά από δίχτυα,
τα κάγκελα τού Δέφτερου
προέκταση της πόρτας
που πάντοτε ασφάλιζε
απ'το πρωί ως το νύχτωμα.

Πάνω από τη φράξη
κράδαιναν πυράκανθοι
δήθεν διακοζμητικοί
σίγουρα νοχλητικοί
ως ύψους όπως λάχει
που έκρυβαν τα γιώτα-χι.

Δύο επί δύο στόχος
βολικός και κοντινός
όλα υπέρ του εκτελεστή
κι ο φύλακας ανήμπορος
ολόρθος να υποδεχθεί
την πέτσινη βολίδα.

Kλώτσησε "ιδανικά"
κέγραψε ιστορία
να χουμε να θυμόμαστε
και εμείς κι εσείς και όλοι
θρύλος δημιουργήθηκε
απ'του τοπιού το γητευτή.

Η μπάλα εχάθη, αμπαλαέα!
και η μια-σταλιά-ευθεία
κατέστη διαδρομή μακρά
ξεπέρασε το δρόμο,
τρόμαξε πουλιά και προσγειώθηκε
στού γείτονα τις γλάστρες.

Καλό φθινόπωρο !