Πρωϊνή Πιλάλα

Αγαπημένοι μου Πιλαλιώτες!

Πρώτα, να σας στείλω τις ευχές μου για την καινούργια χρονιά, ό,τι καλύτερο στον καθένα μας-κυρίως υγεία...
Μετά, να σας ζητήσω να με συγχωρέσετε για αργοπορημένη έναρξη συμμετοχής στην αναβιώση της Πιλάλας του ατελείωτου Γ.Κ. Κάτι η επίσκεψη των γονιών μου, κάτι οι μικρο-αναβαθμίσεις στα μηχανάκια για να δουλεύουν σωστά τα Ελληνικά, ε, και το ανέβαλα... Διάβαζα κάποια μηνύματα, από τώρα όμως όλα θα πρέπει να δουλέυουν σωστά.

Τώρα, από πού και από ποιόν ν'αρχίσω:

...από τον Γρηγόρη, με την ιστορική φωτογραφία της Α τάξης του 42ου Δημοτικού;-ναι ρε, εγώ πήγαινα σχολείο με την ποδιά μου, όχι με τα ρούχα, πρόγονε των Ταλιμπάν!!! όσο για τον Κόπερφιλντ-εγώ δεν τον γνωρίζω τον κύριο... άσε που αυτός μια μέρα θα αποδειχθεί πως είχε πάρε-δώσε με τον Χαρδαβέλα: ο ένας τους εξαφάνιζε, ο άλλος τους ανακάλυπτε... η ομίχλη ήταν για τους κουλτουριάρηδες, να δημιουργεί ατμόσφαιρα...

...για να κάνω μεγάλη στάση στον Σταύρο;-το σορτσάκι, φιλαράκι, ήταν πολύ σέξι... πιο πολύ από το δικό σου, ζηλεύεις. μόνο που ερχόταν δεύτερο, μετά τα δασύτρυχα πόδια μου (δείτε την φωτογραφία από το κείμενο της 26 Νοε 2006-Μαυρίκιε, άρχισα με τα references...).
και αφού με προκαλείς, φθονερέ ΣΣ, ναι, η ομάδα της καρδιάς είναι ο ΠΑΟΚ, αλλά περί ορέξεως: τυρί απ'τη Λάρσα...
αλλά, δε φταις εσύ... φταίω εγώ που δε σε ξεφτίλισα δεόντως μέσα στο ΤΣΜΕΔΕ, και είσαι πολύ τυχερός που ακόμα δε σε έχω κρεμμάσει από τ'αυτιά πάνω στο Λευκό Πύργο... στο επόμενο ταξίδι μου θα λάβεις απάντηση (άκου "ντοντολέτα"..., κωλύομαι να γράψω τα όσα σου έχουμε σύρει, θα με λογοκρίνει ο Μαυρίκιος). και ο Δημητράκης ο Μπουσβάρος γελάει στην φωτογραφία της Γ Λυκείου με τα χάλια σου... (κείμενο 16 Νοε 2006).
...άλλη στάση, στο Θεμούλη: εσύ, τι σχολιάζεις συνεχώς για τη Λάρσα, σου πέφτουνε βαριά τα τυριά της;
...για τον Χρηστάρα: εντάξει, απέκτησε η παρέα νέα γιάφκα... ποιες οι προοπτικές μετεξέλιξης σε οίκο της ρουλέτας;

Δύο σχόλια:
Μια φωτογραφία, από σύναξη πρόσφατη, είναι από τον Φεβρουάριο του 2004, προεκλογικά. Στην παρουσίαση του βιβλίου του Θανάση (Νοέ. 2006) πήγε η αδελφή μου, συμμαθήτρια γαρ. Εφυγε με θετικές εντυπώσεις.

Καρντάσηδες, μου έχετε λείψει πάρα-πάρα πολύ... Μπράβο Μαυρίκιε για την πρωτοβουλία και την υλοποίηση. Φιλιά σε όλους. Υπόσχομαι να τα λέμε πιο συχνά.

Αντώνης