Pranzo di ferragosto (2008).
Το παρακολούθησα σαν Σεπτεμβριανό δείπνο στη Θεσσαλονίκη
αλλά καθόλου δε με χάλασε.
Ούτε καν η βροχή που έπεφτε στον θερινό,
τι να μασήσω τώρα,
τόσα χρόνια μαθημένος στα γήπεδα της υφηλίου!
Εδώ μιλούμε για διαμαντάρα από Ιταλία
no action
μόνο λόγια, σιωπές, συναίσθημα και γκρο-πλαν.
Σε ρυτιδιασμένα πρόσωπα.
Ο Gianni di Gregorio
συνσεναριογράφος και βοηθός σκηνοθέτη στο αξιόλογο περσινό Gommora
είναι εδώ ο άνθρωπος-ορχηστρα.
Και ψήνει, και τηγανίζει και μαγειρεύει!
Εδώ, υπογράφει το σενάριο
σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο ίδιος
με παρτενέρ 4 γηραιές κυρίες
όλες τους ερασιτέχνες
γιαγιάδες της διπλανής πόρτας
όλοι μαζί κλεισμένοι σε ένα διαμέρισμα
δεκαπενταύγουστο στη Ρώμη.
Τι έχουν να πουν;
Τι έχουν να χωρίσουν;
Θα ρωτάς, τι τους ενώνει;
Πίστεψέ με, πολλά!
Και ο μπαγάσας ο Di Gregorio
φτιάχνει μια σχεδόν μεσαίου μήκους ταινία
οριακά γύρω στη μία ωρίτσα διάρκεια
που βράζει, φουσκώνει και δε λασπώνει.
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Αυγουστιάτικο γεύμα στη Ρώμη.
Αναρτήθηκε από chitis στις 10:13 π.μ.
Ετικέτες κινηματογράφος, Τέχνες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Σωστός , θα πάω!
μάλλον άλλη αίσθηση (feeling) φίλε μου...
μέτρια ταινία , η αναφορά στην επόμενη ηλικία από τη δική μας γίνεται μεσα σε ενα τέταρτο( πολύ σύντομη ταινία ) και σίγουρα δεν είναι επαρκής .
καλούτσικη η ιδεα του να μείνει ο πρωταγωνιστής με 4 ηλικιωμένες γυναίκες για το Δεκαπενταύγουστο ,αλλά ήθελε περισσότερη φαντασία στο θέμα αυτό της ανάδειξης των συναισθημάτων των
μεγαλοκοριτσιών..
filares kai bonnuit!
Δημοσίευση σχολίου