Ο Αθεϊσμός ορίζεται παραδοσιακά σαν η μη-πίστη στην ύπαρξη του Θεού. Σαν τέτοια, ο αθεϊσμός περιλαμβάνει την ενεργή απόρριψη της πίστης στην ύπαρξη του Θεού. Όμως, μιας και υπάρχουν πολλές αντιλήψεις για την έννοια του Θεού και αυτές οι αντιλήψεις είναι ριζωμένες σε κάποια παράδοση ή κουλτούρα, ο αθεϊσμός θα μπορούσε να ορισθεί ως η πίστη του ότι κάποια συγκεκριμένη λέξη που αναφέρεται σε κάποιον συγκεκριμένο Θεό, είναι μια λέξη που δεν αναφέρεται πουθενά. Συνεπώς, υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί αθεϊσμοί όσα και ονόματα Θεών.
Κάποιοι αθεϊστές μπορεί να γνωρίζουν πολλούς Θεούς και να τους απορρίπτουν όλους. Ένα τέτοιο άτομο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πολυαθεϊστής. Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους αθεϊστή (άθεο), συνήθως εννοούν ότι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του τοπικού Θεού. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι άνθρωποι που ονομάζουν τους εαυτούς τους αθεϊστές και βρίσκονται μέσα σε μια κουλτούρα όπου κυριαρχεί ο Ιουδαιο-Χριστιανο-Ισλαμικός Θεός (ΙΧΙΘ), τουλάχιστον αρνούνται ότι υπάρχει ένας Παντοδύναμος και Παντογνώστης Προνοητικός Προσωπικός Δημιουργός του σύμπαντος. Από την άλλη, αυτοί που πιστεύουν στον ΙΧΙΘ, θα θεωρούσαν μια τέτοια άρνηση ισοδύναμη με τον αθεϊσμό. Για παράδειγμα, ο Μπάρουχ ντε Σπινόζα ( Baruch de Spinoza,1632-1677) όρισε τον Θεό σαν την ίδια την φύση, έχοντας άπειρες ιδιότητες. Πολλοί Εβραίοι και Χριστιανοί θεωρούσαν τον Σπινόζα άθεο επειδή απέρριπτε τόσο τον ΙΧΙΘ όσο και την ιδέα την προσωπικής αθανασίας μετά θάνατον. Και ο Τόμας Χομπς (Thomas Hobbes,1588-1679) θεωρούνταν άθεος γιατί πίστευε ότι όλες οι ουσίες είναι υλικές οπότε και ο Θεός πρέπει να είναι υλικός και οχι πνευματικός. Παρ'ολ'αυτά ούτε ο Σπινόζα ούτε ο Χομπς θεωρούσαν τους εαυτούς τους άθεους.
Ούτε ο Επίκουρος θεωρούσε τον εαυτό του άθεο αν και απέρριπτε τις αντιλήψεις για τους Θεούς, που ήταν δημοφιλείς στην Αρχαία Ελλάδα. Οι Θεοί είναι τέλειοι, έλεγε. Συνεπώς δεν μπορούν να είναι τα ατελή όντα που περιγράφονται από τον Ησίοδο, τον Όμηρο και άλλους. Οι Θεοί τους έχουν ανθρώπινα ελαττώματα, συμπεριλαμβανομένης και της ζήλιας. Τέλεια όντα δεν διαταράσσονται από τίποτα, ούτε και από την ανθρώπινη συμπεριφορά. Συνεπώς η ιδέα ότι οι Θεοί θα μας τιμωρήσουν ή θα μας ανταμείψουν, είναι παράλογη. Το να είσαι τέλειος είναι το να είσαι αδιατάραχτος. ?ρα η ιδέα της τελειότητας απαιτεί τους Θεούς να είναι αδιάφοροι για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Κάποιοι έχουν απορρίψει την πίστη στον Χριστιανικό Θεό για παρόμοιους λόγους. Η ιδέα ενός τέλειου όντος που δημιουργεί το σύμπαν, είναι αντίφαση. Πως μπορεί να βελτιωθεί η τελειότητα; Το να δημιουργείς σημαίνει το να υποδεικνύεις κάποια έλλειψη, μια ατέλεια. Αν αυτή η ένσταση μπορεί να απαντηθεί, προκύπτει μια άλλη: Αν ο Θεός είναι Παντοδύναμος και Πανάγαθος, τότε το κακό δεν έπρεπε να υπάρχει. Οπότε, ή ο Θεός είναι Πανάγαθος και αφήνει το κακό να υπάρχει επειδή δεν είναι Παντοδύναμος, ή είναι Παντοδύναμος και αφήνει το κακό να υπάρχει επειδή δεν είναι Πανάγαθος. Ένα τέτοιο επιχείρημα δεν αρνείται την ύπαρξη όλων των Θεών. ?λλοι έχουν απορρίψει τον Χριστιανικό Θεό γιατί πιστεύουν ότι ι ιδέα της λατρείας, ουσιώδης για πολλούς χριστιανούς, αντιφάσκει με την ιδέα της παντοδυναμίας ( Rachels 1989). Επίσης άλλοι απορρίπτουν την πίστη στον ΙΧΙΘ επειδή θεωρούν τις γραφές που χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν αυτή την πίστη, απλά απίστευτες. Κάποιοι θεολόγοι έχουν επιχειρήσει να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού μόνο με την λογική. Η απόρριψη αυτών των αποδείξεων όμως δεν είναι αθεϊσμός.
Κάποιοι Χριστιανοί θεωρούν τους Βουδιστές άθεους, προφανώς για τους ίδιους λόγους που θεωρούν και τον Σπινόζα ή τον Πλάτωνα: οποιοσδήποτε απορρίπτει την ύπαρξη ενός Παντοδύναμου Πανάγαθου Προνοητικού Δημιουργού του σύμπαντος, απορρίπτει τον Θεό. Όμως η απόρριψη του ΙΧΙΘ δεν είναι και απόρριψη όλων των Θεών. Ούτε είναι το ίδιο με την απόρριψη στην πίστη ενός υπέρτατου όντος, που μπορεί να εξηγήσει γιατί υπάρχει το κάτι και όχι το τίποτα, καθώς και το γιατί τα πράγματα είναι όπως είναι. Ούτε είναι το ίδιο με την απόρριψη της ύπαρξης οντοτήτων όπως τα δέβαςή τα πνεύματα, που είναι αθάνατα και δεν περιορίζονται από ανθρώπινους περιορισμούς.Τέλος, οι αθεϊστές δεν αρνούνται ότι οι άνθρωποι έχουν "μυστικιστικές" ή "θρησκευτικές" εμπειρίες, όπου κάποιος νιώθει την παρουσία του Θεού ή μια αίσθηση μοναδικότητας και σημαντικότητας όλων των πραγμάτων στο σύμπαν. Ούτε αρνούνται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν την παρουσία του Θεού στην καθημερινή τους ζωή. Οι αθεϊστές αρνούνται ότι οι καταστάσεις του εγκεφάλου που οδηγούν σε τέτοια αισθήματα και εμπειρίες, έχουν μεταφυσική προέλευση.
Πόσο δημοφιλής είναι ο αθεϊσμός; Μια παγκόσμια έρευνα που έγινα το 2000 απο τον οργανισμό δημοσκοπήσεων Gallup έδειξε ότι το 8% πιστεύει ότι δεν υπάρχει κανένα πνεύμα, προσωπικός Θεός ή ζωτική δύναμη. Αλλό ένα 17% δεν είναι και τόσο σίγουρο. Όμως περισσότερο από τον μισό πληθυσμό του κόσμου, και πάνω από το 90% των επιστημόνων, δεν πιστεύουν σε προσωπικό Θεό οπότε και θα μπορούσαν να θεωρηθούν από τους περισσότερους Χριστιανούς σαν άθεοι.
Μαυρίκιε-και όχι μόνο-σχολίασε...
5 σχόλια:
έχουν επιχειρήσει να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού μόνο με την λογική
Έχουν επιχειρήσει, αλλά δεν έχουν πετύχει. Ο Πασκάλ που εργαζόταν πάνω σ' αυτό το θέμα, τρελάθηκε... Οι φίλοι του λέγανε ότι ήταν οργανικό το πρόβλημα, ο Ράσελ έλεγε αργότερα ότι μάλλον κατέληξε λογικά ο Πασκάλ στην ανυπαρξία θεού και γι' αυτό απογοητεύτηκε...
Ωραίο το κείμενό σου, μαζεύει τις απόψεις σε λίγες παραγράφους. Να ξέρουμε δε ότι υπάρχει και ο αγνωστικισμός, ο οποίος έναντι των θρησκειών επιχειρηματολογεί συνήθως όπως ο αθεϊσμός, αλλά στην θεωρία του, αγνοεί τα πάντα και καλεί τους άλλους να αποδείξουν αυτά που ισχυρίζονται...
Αντί για σχόλια γιατί δεν διαβάζεις τα links στο http://www.skepdic.gr/Entries/Alpha/atheismos.htm
από όπου προέρχεται το κείμενο? Είναι αρκετά κατοτοπιστικά... Επίσης ο Νίκος Δήμου έχει ένα ωραίο στο ιστολόγιο του http://doncat.blogspot.com/2006/12/blog-post_21.html
Δίνει μια άλλη άποψη, ίσως πιο σφαιρική.
Το κείμενο το Νίκου Δήμου από το παραπάνω σχόλιο, το παραθέτω αυτούσιο:
Πέμπτη, Δεκέμβριος 21, 2006
Γέννηση ή Θάνατος;
Εμείς ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την επέτειο της γέννησης ενός Θεού σε θνητή μορφή – ενώ άλλοι απεργάζονται τον θάνατό του και την απάλειψη όλων των θεών.
Οι άθεοι επιτίθενται!
Δεν είναι σύμπτωση πως πρώτο bestseller (nonfiction) στον Αγγλοσαξονικό χώρο είναι το βιβλίο «The God Delusion» του Richard Dawkins, ενώ στον Γαλλόφωνο χώρο το «Traite d’ Αtheologie» του Michel Onfray. (Το δεύτερο μεταφράστηκε και στα ελληνικά).
Ένας διαπρεπής επιστήμονας (ο συγγραφέας της «Θεϊκής Αυταπάτης» είναι καθηγητής στην Οξφόρδη, γνωστός από άλλα βιβλία του όπως το «Εγωιστικό Γονίδιο», κλπ. και πρόσφατα ψηφίστηκε ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής μας μαζί με τον Chomsky και τον Eco) και ένας γνωστός γάλλος φιλόσοφος, εκστρατεύουν εναντίον των θρησκειών χωρίς κανενός είδους ταμπού ή πολιτική ορθότητα.
Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος τον οποίο έδωσε ο Dawkins σε μία σειρά σχετικών εκπομπών (υπάρχει και σε DVD) που έκανε στο BBC: «The Root of all Evil» - η ρίζα του κάθε κακού. Δεν ισχυρίζεται απλώς πως η πίστη είναι αυταπάτη, αλλά ότι είναι ολέθρια για τον άνθρωπο. Και οι δύο την θεωρούν υπεύθυνη για σωρεία κακών τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.
Στην αφίσα που προβάλλει το βιβλίο του Dawkins, το κείμενο είναι: “Imagine - no Religion” (από το τραγούδι του John Lennon) και στην εικόνα αστράφτουν στο ηλιοβασίλεμα απείραχτοι οι Δίδυμοι Πύργοι της Νέας Υόρκης.
Κατά τον Onfray: «Άθεος είναι αυτός που δηλώνει πως ο Θεός δεν υπάρχει, ότι είναι δημιούργημα της φαντασίας των ανθρώπων που θέλουν να πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να ζουν μετά τον θάνατο. Ο άθεος δηλώνει πως δεν υπάρχει άλλος κόσμος πέρα από τον δικό μας και ότι δεν πρέπει να ζητάμε αποδείξεις από αυτούς που λένε ότι κάτι δεν υπάρχει αλλά από αυτούς που ισχυρίζονται πως αυτό το κάτι υπάρχει». Και συνεχίζει: «το Ισλάμ, ο χριστιανισμός και ο ιουδαϊσμός κατέστρεψαν το σώμα, περιφρόνησαν τη ζωή που ζούμε εδώ και τώρα, καταδίκασαν τα πάθη, τις ηδονές, τις ορμές, υποβίβασαν τη γυναίκα, φυλάκισαν την εξυπνάδα και τη λογική για να πολεμήσουν τους αντιπάλους τους, εμπόδισαν την επιστήμη να αναπτυχθεί, εμπόδισαν την πρόοδο».
‘Όλα αυτά τα είχε γράψει πριν εκατόν είκοσι χρόνια ο Friedrich Nietzsche. Στο βιβλίο του Ecce Homo (Ίδε ο άνθρωπος) γράφει:
Η έννοια «Θεός» εφευρέθηκε σαν αντιθετική της ζωής – σε αυτήν έχει περιληφθεί, σε μία τρομακτική ενότητα, ό,τι το βλαπτικό, δηλητηριώδες, συκοφαντικό, όλο το θανάσιμο μίσος κατά της ζωής. Η έννοια του «Επέκεινα» του «αληθινού κόσμου» εφευρέθηκε για να απαξιώσει τον μοναδικό κόσμο που υπάρχει – για να μην παραμείνει κανένας στόχος, κανένας λόγος, καμία αποστολή, στη γήινη πραγματικότητά μας. Η έννοια «ψυχή», «πνεύμα» και τελικά «αθάνατη ψυχή», εφευρέθηκαν για να περιφρονηθεί το σώμα, για να γίνει άρρωστο - «ιερό» - για να καταστήσει φρικιαστικά επιπόλαια όλα τα πράγματα που απαιτούν σοβαρότητα στη ζωή… Αντί για την υγεία, η «σωτηρία της ψυχής»: μία κυκλική μανία ανάμεσα στις κράμπες της μετάνοιας και την υστερία της λύτρωσης. Η έννοια «αμαρτία» εφευρέθηκε μαζί με τα σχετικά της εργαλεία βασανιστηρίων, και η έννοια «ελευθερία της βούλησης» για να μπερδέψει τα ένστικτα, για να κάνει δεύτερη φύση την δυσπιστία απέναντι στα ένστικτα.
Το κείμενο αυτό, που παραθέτει ο Onfray σαν προμετωπίδα (το μετέφρασα από το Γερμανικό πρωτότυπο), περιέχει όλη του την προβληματική. Αντίθετα ο Dawkins έρχεται από αλλού. Στις οκτώ σελίδες βιβλιογραφίας και άλλες τόσες ευρετήριο, το όνομα Nietzsche δεν υπάρχει. Κι ας ήταν ο πρώτος που στον Ζαρατούστρα αναφώνησε πως «ο Θεός είναι νεκρός». Ο Dawkins δεν ασχολείται τόσο με την φιλοσοφική πλευρά όσο με την επιστημονική και πολιτική. Θεωρεί τον Μπους και τον Μπιν Λάντεν ως χαρακτηριστικά δείγματα του θρησκευτικού φονταμενταλισμού που μας οδηγούν στην καταστροφή. Αναρωτιέται: τι χωρίζει τους Ισραηλινούς από τους Παλαιστίνιους, τους Σέρβους από τους Βόσνιους, τους Ινδουιστές από τους Μουσουλμάνους;
Η ιδέα πως οι Θεοί είναι δημιουργήματα και προεκτάσεις του ανθρώπου είναι παλιά. Ήδη ο προσωκρατικός Ξενοφάνης είχε γράψει πως: «αν τα βόδια και τα άλογα… είχαν χέρια και μπορούσαν να ζωγραφίσουν… θα απεικόνιζαν τους θεούς τους σαν άλογα, σαν βόδια…». Και βέβαια πέρα από το ότι – όπως γράφουν και οι δύο συγγραφείς – δεν έχει υπάρξει ποτέ απόδειξη για την ύπαρξη θεού, ακόμα και η πληθώρα των Θεών, παλιών και νέων, τους ακυρώνει αμοιβαία.
Εδώ όμως δεν έχουμε απλώς μία αμφισβήτηση της ύπαρξης Θεού – αλλά κάτι καινούργιο. Την ιδέα της θρησκείας ως καταστροφικής και επικίνδυνης για την ευτυχία του ανθρώπου – αλλά και της ανθρωπότητας. Και πραγματικά οι ευτυχισμένες στιγμές που ζούμε είναι σχεδόν όλες «αμαρτωλές»: αν ακολουθούσαμε πιστά τους παπάδες θα αποκλείαμε το προγαμιαίο σεξ, θα περιορίζαμε τις γαμήλιες επαφές στα καθήκοντα της αναπαραγωγής, θα νηστεύαμε 100 μέρες τον χρόνο και, ζηλεύοντας την δόξα των μαρτύρων της πίστης, θα ανοίγαμε το κεφάλι του κάθε αλλόθρησκου για να τον φέρουμε στον σωστό δρόμο.
Είχα γράψει κάποτε πως έξω από όλες τις εκκλησίες θα έπρεπε να υπάρχει πινακίδα προειδοποίησης – όπως στα τσιγάρα: «Προσοχή – η θρησκεία βλάπτει τον εαυτό σου και τους άλλους». Σύμφωνα με τον Dawkins και τον Onfray κάτι τέτοιο θα ταίριαζε στο νέο λαϊκό κράτος. Ο Dawkins γράφει ότι το να μυούνται τα παιδιά από μικρά σε μία θρησκεία αποτελεί κατάχρηση εξουσίας και παραβιάζει τα δικαιώματά τους. Ο Onfray πάλι κλείνει το βιβλίο του λέγοντας πως το να δίνει κανείς ίσα δικαιώματα ακρόασης στους υποστηρικτές μύθων και παραλογισμών από την μία και στους φιλοσόφους και τους επιστήμονες από την άλλη, δεν είναι καν δημοκρατικό: είναι απαράδεκτο.
Μέχρι τώρα οι άθεοι ήταν μία μειονότητα που δεν τολμούσε να πει το όνομά της. Τώρα μοιάζει να βγαίνουν στο φως και να επιτίθενται, χωρίς ενδοιασμούς στην κυρίαρχη ιδεολογία. Βλέπουν την επιστροφή των θρησκειών που σημειώθηκε μετά την πτώση του Τείχους και την έξαρση του ισλαμικού και χριστιανικού φονταμενταλισμού. Και διακηρύσσουν πως ήρθε ο καιρός η ανθρωπότητα να ενηλικιωθεί και να αποτινάξει τους θεϊκούς πατερούληδες.
Ένας κόσμος χωρίς θεούς, θα ήταν καλύτερος;
Ο κύριος Δήμου ,στο συγγραφικό του οίστρο, μου θύμισε ακριβώς αυτό που με το κείμενό του αναιρεί . Την υπερβολή της θρησκείας από την ανάποδη πλευρά...
Μάλλον μπερδεύει λίγο το λόγο του θεού με τον ανθρωπινο λόγο που επικαλείται καταχρηστικά και με βίαιο τρόπο το λόγο του Θεού .
Ποιός είπε ότι εγώ που πιστεύω στο Θεό δικαιολογώ εγκλήματα στο όνομα Του ?
Ποιός είπε ότι ο θρησκευόμενος είναι κατ ανάγκη υστερικός με τη λύτρωση και παθαίνει κράμπες μετανοίας...
Δεν είναι όλοι οι θρησκευόμενοι κυρίες "Λουκά" , κύριε Δήμου.
Σε καμία περίπτωση δε διαφωνώ με το δικαίωμα στην αθεία -ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε - αλλά η έξαρση του λόγου του κυρίου Δήμου μου θύμισε ακριβώς την έξαρση και το ύφος των ακραίων θρησκευομένων που θα έριχναν (αν φυσικά έγινε έτσι ) τους δίδυμους πύργους ή θα σκότωναν στο όνομα του Θεού τους .
Γέλασα μέσα μου την προηγούμενη βδομάδα . Πάω για δουλειά στη Σίνδο. Βλέπω τον πελάτη . Από πίσω του γεμάτος ο τοίχος με εικόνες της Παναγίας , του Χριστού ... Ρε παιδιά το τι κομπίνα άκουσα κατα τις συζητήσεις του στα τηλέφωνα ΔΕ λεγεται...
Εφταιγε ο Χριστός και γι αυτό?
Καλημέρα σε όλους και ο καθένας να προκόβει με υγεία !
Γεια χαρα σε ολους!!!
Το θεμα αυτο ειναι δυσκολο να αναπτυχθει σε ενα blog, και εγω κανοντας copy paste καποιες ιδεες θα τις σχολιασει. απο το αρθρο που παραθετει ο γρηγορης νομιζω οτι η παρακατω αποψη αποτελει το πιο σημαντικο ερεθισμα για σοβαρη συζητηση και προβληματισμο :
"Αν αυτή η ένσταση μπορεί να απαντηθεί, προκύπτει μια άλλη: Αν ο Θεός είναι Παντοδύναμος και Πανάγαθος, τότε το κακό δεν έπρεπε να υπάρχει. Οπότε, ή ο Θεός είναι Πανάγαθος και αφήνει το κακό να υπάρχει επειδή δεν είναι Παντοδύναμος, ή είναι Παντοδύναμος και αφήνει το κακό να υπάρχει επειδή δεν είναι Πανάγαθος. Ένα τέτοιο επιχείρημα δεν αρνείται την ύπαρξη όλων των Θεών. ?λλοι έχουν απορρίψει τον Χριστιανικό Θεό γιατί πιστεύουν ότι ι ιδέα της λατρείας, ουσιώδης για πολλούς χριστιανούς, αντιφάσκει με την ιδέα της παντοδυναμίας ( Rachels 1989)."
Οντως η αποψη αυτη στεκεται αφορμη για αναθεωρηση πολλων ταμπου.
"Άθεος είναι αυτός που δηλώνει πως ο Θεός δεν υπάρχει, ότι είναι δημιούργημα της φαντασίας των ανθρώπων που θέλουν να πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να ζουν μετά τον θάνατο. Ο άθεος δηλώνει πως δεν υπάρχει άλλος κόσμος πέρα από τον δικό μας και ότι δεν πρέπει να ζητάμε αποδείξεις από αυτούς που λένε ότι κάτι δεν υπάρχει αλλά από αυτούς που ισχυρίζονται πως αυτό το κάτι υπάρχει"
αυτος ο ρισμος με καλυπτει απολυτα και ειδικα το τελευταιο κομματι του που εχω βαλει bold
«το Ισλάμ, ο χριστιανισμός και ο ιουδαϊσμός κατέστρεψαν το σώμα, περιφρόνησαν τη ζωή που ζούμε εδώ και τώρα, καταδίκασαν τα πάθη, τις ηδονές, τις ορμές, υποβίβασαν τη γυναίκα, φυλάκισαν την εξυπνάδα και τη λογική για να πολεμήσουν τους αντιπάλους τους, εμπόδισαν την επιστήμη να αναπτυχθεί, εμπόδισαν την πρόοδο».
Αναρωτιέται: τι χωρίζει τους Ισραηλινούς από τους Παλαιστίνιους, τους Σέρβους από τους Βόσνιους, τους Ινδουιστές από τους Μουσουλμάνους;
"Και πραγματικά οι ευτυχισμένες στιγμές που ζούμε είναι σχεδόν όλες «αμαρτωλές»: αν ακολουθούσαμε πιστά τους παπάδες θα αποκλείαμε το προγαμιαίο σεξ, θα περιορίζαμε τις γαμήλιες επαφές στα καθήκοντα της αναπαραγωγής, θα νηστεύαμε 100 μέρες τον χρόνο και, ζηλεύοντας την δόξα των μαρτύρων της πίστης, θα ανοίγαμε το κεφάλι του κάθε αλλόθρησκου για να τον φέρουμε στον σωστό δρόμο."
οι 3 παραπανω αποψεις ειναι ορθοτατες, οι περισσοτεροι πολεμοι, βασανιστηρια, αφανισμοι λαων και κοινωνικων ομαδων, ειδικα στα παλια χρονια ηταν αποτελεσμα διαφορετικων θρησκευτικων αντιληψεων
"Είχα γράψει κάποτε πως έξω από όλες τις εκκλησίες θα έπρεπε να υπάρχει πινακίδα προειδοποίησης – όπως στα τσιγάρα: «Προσοχή – η θρησκεία βλάπτει τον εαυτό σου και τους άλλους»
ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ!!!! ο ΘΕΜΗΣ (του οποιου την αποψη υπενθυμιζω αμεσως μετα) εχει απολυτο δικιο οτι ο Δημου αυτοαναιρειται με καποιες αποψεις του στο 2ο μισο του κειμενου του.
"Ο κύριος Δήμου ,στο συγγραφικό του οίστρο, μου θύμισε ακριβώς αυτό που με το κείμενό του αναιρεί . Την υπερβολή της θρησκείας από την ανάποδη πλευρά...
Ποιός είπε ότι εγώ που πιστεύω στο Θεό δικαιολογώ εγκλήματα στο όνομα Του ?
Ποιός είπε ότι ο θρησκευόμενος είναι κατ ανάγκη υστερικός με τη λύτρωση και παθαίνει κράμπες μετανοίας...
Δεν είναι όλοι οι θρησκευόμενοι κυρίες "Λουκά" , κύριε Δήμου."
και ερχομαι να συμφωνησω απολυτα με το ΘΕΜΗ σε αυτο το σημειο!!!!
Γενικα πρεπει να πω οτι σε πνευματικο επιπεδο ειμαι πιο κοντα με τον κ. Δημου, πραγματι η θρησκεια μπορει να προσφερει ενα ψυχολογικο αποκουμπι-μαξιλαρι, στους ανθωπους ωστε να αντλησουν δυναμη μεσα απο την ιδεα της υπαρξης κατι μεγαλυτερου και σημαντικοτερου, ΑΛΛΑ ο τροπος που θελει να πεισει τους ανθρωπους γι'αυτό ειναι απαρεδκτος. Απο που να ξεκινησει κανεις, απο τους υπαλληλους της θρησκειας τους γνωστους παπαδες, την παλια ιερα εξεταση, τους σταυροφορους και δεν συμμαζευεται. Ο ΘΕΜΗς ομως εχει απολυτο δικιο να πιστευει οτι υπαρχουν και οι απλοι θρησκοι ανθρωποι που απλως πιστεουν σε οτι πιστεουν χωρις να ειναι της αποψης της "φωτιας και του τσεκουριου"
αυτα τα ολιγα και ευχομαι ολοι να εισαστε καλα!!!!
Δημοσίευση σχολίου