Πέμπτη βράδυ και πήρα την καλή μου και πήγαμε στο Βασιλικό Θέατρο να παρακολουθήσουμε το θεατρικό " Ρεμπέτικο" .
Η παράσταση είχε μια ιδιαιτερότητα . Παιζόταν από το κρατικό θέατρο της Άγκυρας σε σκηνοθεσία του ίδιου του Φέρρη , όλο στα τουρκικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά .
Κανα δυο γκουκ μουκ άκουσα σε προτάσεις που έκανα να πάμε παρέα..
Η παράσταση(μιουζικαλ) ήταν πολύ καλή .Συγκρινόμενη δε με τα γνωστά φέσια που έρχονται στη Θεσσαλονίκη , ήταν υπερπαραγωγή .
Ο τουρκικός θίασος ήταν εξαιρετικός , με ηθοποιούς καλούς , με φωνές ποιοτικές και με σκηνοθεσία ποιοτική.
Πέραν της καλλιτεχνικής ποιότητας πάντως , ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια (καλλιτεχνική έστω) να νιώσουν κοντά Ελληνες και Τούρκοι .
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αντίστοιχη προσπάθεια από την πλευρά μας δεν έχει γίνει και σας λέω ότι εκτίμησα πολύ το ότι ασχοληθηκε το σημερινό θεατρο της Αγκυρας με ένα καθαρά ελληνικού περιεχομένου θέμα όπως αυτό της εξέλιξης (παράλληλα με τη ζωη στην Ελλάδα) του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Αν δεν κάνω λάθος έχει άλλη μια παράσταση αύριο Κυριακή . Αξίζει...
Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008
Μια ακρως ενδιαφέρουσα παράσταση "Ρεμπετικο"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
αρχικα να πω οτι ενα γκουκ μουκ ηταν δικο μου, οχι φυσικα λογω τουρκικου εγχειρηματος αλλ λογω συγκεκιρμενης παραστασης. ουτε το ρεμπετικο, οταν μου δοθηκε η ευκαιρια, το ειδα ολοκληρο. δεν μου αρεσε οσο ειχα δει, μαλλλον δεν ειναι του στυλ μου.
δεν ξερω αν εχει γινει αναλογη προσπαθεια στο θεατρο απο την πλευρα μας, αλλα συνεργασιες ελληνων καλλιτεχνων (κυριως σε μουσικο επιπεδο) με αντιστοιχους των γειτονων εχουν γινει πολλες.
παραδειγμα η Ευανθια Ρεμπουτσικα η οποια κερδισε το 2006 το World Soundtrack Award,για την μουσικη της στο Film του Sagan Irmak(Τουρκος σκηνοθετης)*My son and my father*.
Συνεργασιες αναλογες εγιναν και στην Πολιτικη Κουζινα. Σιγουρα εχουν γινει πολλες αναλογες και μαλιστα και μερικες κατωτερου επιπεδου τυπου Αντελας (μιας ειναι η ηλιθια αυτη)
εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράσταση, κρίμα που την έχασα. Είχα δει την αντίστοιχη Ελληνική θεατρική παράσταση στην Αθήνα πριν από πολλά χρόνια και με είχε ενθουσιάσει. Έχω και το διπλό LP με τα τραγούδια και το συνιστώ σε όσους αρέσει το ρεμπέτικο. Μακάρι να γίνουν και άλλες τέτοιες προσπάθειες γιατί είναι μια πολύ ουσιαστική πολιτιστική προσέγγιση.
Αφήστε τα γκουκ-μουκ όταν κάποιος φίλος σας προτείνει κάτι τέτοιο.
Αρκεί να εμπιστεύεστε το γούστο, τη γνώση ή το ένστικτό του.
Δεν χρειάζεται να είσαι λάτρης του ρεμπέτικου, για να δεις κάτι πέρα από το στυλ σου, τα κουτσαβάκια πέθαναν αλλά η μουσική που αγαπούσαν παραμένει ζωντανή.
Για μένα, το ρεμπέτικο είναι punk.
Αντιδραστικό, αιχμηρό, βασανισμένο, μεγάλωσε σε πολύ δύσκολα χρόνια, στο περιθώριο της κοινωνίας, αγαπήθηκε από τους μικροπαράνομους της καθημερινότητας και εξελίχθηκε στο γνήσιο λαϊκό ελληνικό τραγούδι των δεκαετιών '50-'60.
Η τουρκική προέλευση του θιάσου, δε μού λέει κάτι άσχημο, ίσα-ίσα θεωρώ οτι προσέδωσε γνήσια αμεσότητα.
Το ελληνικό ρεμπέτικο γεννήθηκε εκεί που πριν το '22 συνυπήρξε ελληνισμός και τουρκικό στοιχείο και υπάρχουν αναρίθμητες ηχογραφήσεις από Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ, είτε στα ελληνικά (διανθισμένα με τουρκικά) είτε αργότερα σε greeklish, ελληνικά με άφθονες αμερικανικές λέξεις.
Μια όμορφη, νοσταλγική δουλειά, είχαν κάνει οι "Cafe Aman America"...
http://archive.enet.gr/1995/10/10/on-line/keimena/art/art2.htm
...πριν αρκετά χρόνια, θυμάμαι ήταν ένα από τα πρώτα cd που είχα αγοράσει.
@chitis το ρεμπέτικο είναι σαν τη hip-hip, ή σου αρέσει ή το δεν το αντέχεις. Επίσης υπάρχει και μια εξαιρετική σειρά ηχογραφήσεων ρεμπέτικων στην Αμερική τη δεκαετία του 20 που έχει "σώσει" αυθεντικές εκτελέσεις χασικλίδικων και άλλων χασαπομένων από τη λογοκρισία τραγουδιών.
Δημοσίευση σχολίου