"Η παράσταση που κατέκτησε την Αθήνα".
"Η Θεσσαλονίκη χορεύει bossa nova".
"Ενα ξέφρενο πάρτι σε ρυθμό bossa nova".
Με δυο κουβέντες, η επιβεβαίωση τού ρηθέντος για τα πολλά κεράσια και το (πολύ) μικρό καλάθι.
Η χιλιοδιαφημισμένη και πολυσπονσοραρισμένη παραγωγή κόπιασε και επιτέλους παίζει στο Μέγαρο Μουσικής τής φτωχομάνας, θα "διαπρέψει", θα ξεκουμπιστεί και δυστυχώς ούτε που θα ακουμπήσει!
.
.
"Θέλω να καταπιώ καρφίτσες για σένα".
"Θέλω να σιδερώνω γυμνός, τα τσαλακωμένα σου σεντόνια".
"Θέλω να με δεις γυμνό".
(Και εγώ, re pousti mou, θέλω να φύγω αλλά δεν θέλω να ενοχλήσω το χοντρό ζευγάρι που αποκοιμήθηκε δίπλα μου.
Και στο φινάλε, ο Μαρόγλου στον ErotikosFM πιο εμνευσμένες ατάκες αμολάει).
Ο Κωνσταντίνος-θα-είμαι-πάντα-στη-σκιά-τού-Δημ.Παπαϊωάννου-Ρήγος κατόρθωσε τα ακατόρθωτα, να στήσει μια μουσική παράσταση, μελέτη αφιερωμένη στον έρωτα (κατά τον ίδιο) και να μας κάνει, πολλές στιγμές, να κοιτάμε από υπερβολική ανία τα ρολόγια μας.
Με παντελώς ακατάλληλο το cast των ηθοποιών (αντιερωτική η Μπαζάκα, ξενερωτική η πρωην ολυμπιακή πρωθιέρεια Ναυπλιώτου, απλά γκρίζος ο Φραγκάκης, ισχνή σαν τη φιγούρα της η Παππά) και ξεκαρδιστικά αποτελέσματα στην προσπάθεια τους είτε να χορέψουν υποτυπωδώς είτε να τραγουδήσουν τα χιλιοτραγουδισμένα και κλισέ τού αγαπημένου του μουσικού είδους.
.
Λιτή σαν φθηνού κοστολογίου σχολική προσπάθεια και με πολλά στοιχεία από αθηναϊκές επιθεωρήσεις (τύπου Δελφινάριο) η παράσταση κράτησε τα προσχήματά της σε μεμονωμένα πεντάλεπτα όπου ανέλαβαν όσοι πραγματικά μπορούσαν να εκτελέσουν κάποιες χορογραφίες της προκοπής.
Το glossy δεν συνεπάγεται το luxury.
Και η lounge ανεμελιά την καλοπέραση.
All that glitters isn't gold.
H σπαρίλα, η βαρεμάρα είναι και αυτή ενα πάρα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.
7 σχόλια:
Αρχικα, να πω ευτυχως που υπαρχεις και εσυ chitis και κρατας ψηλα τη σημαια του Blog, καθως επισης και εχεις την ευχαιρεια του going outside και παρακολουθεις τις εξελειξεις.
Ομολογω, οτι λαμβανοντας υποψιν τις γνωμες των ΜΜΕ (Τσιτσοπουλος, free press, internet) ειχα σχηματισει την αποψη για μια πολυ καλη παρασταση, αν και στο ακουσμα των πρωταγωνιστων ειχα απορησει για το εγχειρημα. Μου ειχε κανει εντυπωση πως θα χορευαν ολοι αυτοι οι ηθοποιοι που ουσιαστικα δεν ειναι χορευτες...
Θα ηταν χρησιμο να ακουσουμε και αλλες αποψεις, αλλα ομολογουμενως οι ατακες που παραθεσες ειναι αν μη τι αλλο ....ξενερωτικες
τη φοβόμουν τη φάβα..
μήπως ένιωσες και το συναίσθημα της αρπαχτής ?
Οι τιμές των εισιτηρίων τού Bossa nova (€30-€50) και η κλιμάκωσή τους είναι ενδεικτικές μιας παραγωγής τού Μ.Μ.Θ. και αντίστοιχες μιας συνηθισμένης συναυλίας ή όπερας που έχει τύχει να παρακολουθήσει στο παρελθόν ΕΚΕΙ.
Τα 22-25 ευρώ είναι πια η τιμή εκκίνησης για οποιαδήποτε θεατρική παράσταση, ακόμα και τού πιο ασήμαντου μπουλουκιού στην τελευταία πειραματική υπόγα.
Ασε, που εν προκειμένω, μπορεί να σού κάτσει και διαμαντάκι.
Θα το θεωρούσα αρπαχτή εάν μάθαινα ότι η εδώ παράσταση είναι υποδεέστερη (ερμηνευτές, σκηνικά, ορχήστρα) από την αντίστοιχη των Αθηνών.
Απ'ότι γνωρίζω, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Εχει συμβεί στο παρελθόν να ανεβαίνουν αθηναϊκοί θίασοι με πετσοκομένες θεατρικές ή μουσικές παραστάσεις, αυτό ναι, είναι αρπαχτή.
ενδιαφέρουσα ματιά γιατί πραγματικά διαβάζοντας του συντελεστές (και μόνο) σε πείθει για μια τουλάχιστον επαγγελματικά ευχάριστη βραδιά. Γενικά οι μουσικο-χορευτικές παραστάσεις δεν είναι του γούστου πάντως και θεωρώ το είδος από τα πιο δύσκολα να μετασχηματιστούν σε "υψηλή τέχνη", με ότι νόημα έχει αυτό για τον καθένα. Έτσι για θέατρο τραβάω συνήθως προς τα σίγουρα που είναι το κλασσικό δράμα-τραγωδία. Τουλάχιστον μετά ξέρεις ότι κάποιον την πέρασε πολύ χειρότερα από σένα ;-)
Δημοσίευση σχολίου