Για τη δεύτερη κόρη μου, την Αλκμήνη

"Υπάρχει ένα μεγάλο δένδρο, Αλεξάνδρα μου, που έχει πολλά κλαδιά, και κάθε Άνοιξη βγάζει πολλά-πολλά μπουμπουκάκια, μοσχοβολά ο τόπος... ένα από αυτά έχει τ' όνομά σου... και ένα άλλο μπουμπουκάκι μόλις βγήκε, η αδελφούλα σου η Αλκμήνη..."

Καρντάσηδες, κάπως έτσι προσπαθώ να εξηγήσω το "θαύμα" της ζωής στην μεγάλη (πλέον...) κόρη μου, κάθε φορά που χτυπάει τα χεράκια της και βγάζει τσιρίδες, καθώς κοιτάζει με περιέργεια και έκπληξη την μικρή Αλκμήνη... μέσα στις πάνες τις να πλέει, μόλις 2.800 γρ., 49 εκ., πολλά μαλλάκια, όλο γλύκα...

Μάνα και κόρη είναι μια χαρά, προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε τα όρια της ευτυχίας, δε φαίνονται πουθενά... Επιφυλασσόμαστε για τη συνέχεια!

Η μικρή μας ήρθε στον κόσμο την περασμένη Παρασκευή, 11 Ιουλίου, η Μαρία έλεγε πως θε γεννιόταν ανήμερα στα δικά μου γενέθλια! Μπορείτε να φανταστείτε την εικόνα του χαζομπαμπά να γιορτάζει τα ...ά γενέθλια με τις δύο κόρες στην αγκαλιά του... Και δεν αφήνει τα όπλα του ακόμη!!!

Πολλές και μεγάλες χαρές, παππούδες, γιαγιάδες, με πρώτη και καλύτερη την γιαγιά Αλκμήνη, έχει δύο εγγονές με τ' όνομά της στις δύο μεριές του Ατλαντικού, καταχάρηκε μόλις την άκουσε να κλαψουρίζει. Για την ιστορία, η γιαγιά επέστρεψε στην οικία της την Πέμπτη έχοντας αναρρώσει πλήρως μετά από την περιπέτεια με την υγεία της...