Finita la musica, passata la fiesta.

Ελληνιστί, "έκλασε η νύφη, σχόλασε ο γάμος".
Ή "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του".



Και εν προκειμένω, νύφης απούσης, έχουμε να κάνουμε με πλαστικό, φουσκωτό ταϊβανέζικο Αγιοβασίλη που ξεφούσκωσε ο έρμος μετά από ένα κοπιαστικό δεκαπενθήμερο, μας διασκέδασε όσο μας διασκεδασε, στόλισε τις μέρες μας και έλαβε θέση στο παρτέρι της Ικτίνου, εκεί που τον πέτυχα πριν κανά μισάωρο, λίγα μέτρα έξω από την πόρτα τού σχολείου, αναμένοντας μέσα στα χόρτα και την βροχή το μαγικό χέρι που θα τον βοηθήσει να καταλήξει κατά Ταγαράδες μεριά.

Τζάμπα θα τον περιμένουν στην Καισάρεια και φέτος.

Αργίες-ημιαργίες τέλος, σήμερα άνοιξαν και τα σχολεία, τέτοια μέρα κλαίγαμε με μαύρο δάκρυ για την υποδοχή του τύπου "βγάλτε μια κόλλα χαρτί" που μας επιφύλασσαν σαδιστικά οι σοφοί διδάσκοντες μας.

Τώρα είτε το καταλαβαίνουμε από τα παιδιά μας, τις δουλειές μας, είτε ακόμα απλά και μόνο από την δυσάρεστη εμπειρία να βρεθούμε εγκλωβισμένοι οδηγώντας το ΙΧ μας κάπου στην πόλη.

Και πάλι "Καλή χρονιά"!
Και συνεχίζουμε.