Ένας χαιρετισμός και μια κλοτσιά ...

Αγαπητοί πιλαλιώτες,

Στο πιτς φυτίλη πλέον στήνεις ένα διαδικτυακό ημερολόγια, δηλαδή blog. Η λέξη είναι η ένωση του web + log = blog με απαλοιφή. Χάρι στην τεχνολογία των Αμερικανών όλα αυτα είναι δωρεάν και πανεύκολα προσβάσιμα. Η εταιρεία που μας φιλοξενεί πλέον ανήκει στον δικτυακό κολοσσό Google. Είμαι ένθερμος πελάτης την παραπάνω εταιρείας και προτείνωσε όλους όσους δεν έχουν gmail account για email να αποκτείσουν και ένα τέτοιο. Τώρα στο ζουμί: για να έχει ζωή και άρα ενδιαφέρων το μπλογκάκι μας πρέπει να τουν την μεταδώσουμε. Πρέπει λοιπόν να αφιερώσουμε όλοι κάποιο χρόνο για να γίνει αυτό πραγματικότητα. Τι μπορεί να κάνει μια παρέα σαν τη δικιά μας λοιπόν με ένα τέτοια εργαλείο? Η πληρωμένη απάντηση (για να απαντήσω σαν αμερικανάκι) είναι πάρα πολλά. Βασικότερο όλων είναι πως αυτός είναι ένας εύκολος και ωραίος τρόπος να βρισκόμαστε και να ανταλλάσουμε απόψεις. Σαφώς πιο πολιτισμένος από το να φωνάζουμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι για τον Τρεμόπουλο σε σχέση με τον ακατανόμαστο νομάρχη μας...

Λοιπόν, σημείο (1): Ανταλλαγή απόψεων.

Τι άλλο... Μπορούμε να έχουμε ένα ημερολόγιο δραστηριοτήτων. Ας πούμε, την παρα-άλλη Παρασκευή, 24-11-2006 στις 19:30, έχουμε την παρουσίαση του βιβλίου του Θανάση Σκαπέρδα στο παλιό Ανατόλια, πλέον Μαλλιάρη. Το ίδιο για συναυλίες, σινεμά, ταβέρνες ή ό,τι άλλο.
Σημείο (2): ημερολόγιο δραστηριοτήτων
Σημείο (3): Λίστες με προτεινόμενα τραγούδια, βιβλία, ενδιαφέροντα γενικότερα

Αυτά για μπούσουλα και για αρχή. Νομίζω πως ο Μεγάλος Πιλάλας πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα και με την βοήθεια όλων μας να βρει τις ιστορικές πιλάλες και να τις σκανάρουμε ώστε να δημοσιευτούν στο blog μας. Επίσης μπορούμε να κάνουμε το blog ιδιωτικό ώστε η πρόσβαση να γίνεται μόνο με password. Το συζητάμε...

Σε αυτό το σημείο λέω να ρίξω και την κλοτσιά μου. Δεν είμαι οπαδός της σαπουνόπερας και συγνώμη εάν ακούγονται κάποια από τα παρακάτω σαν Φωσκολιάδα. Η θέση μου είναι ότι αξίζει να επενδύσουμε στην παρέα μας ειδικά από δω και παρακάτω στην ζωή μας. Τώρα που οι υποχρεώσεις αυξάνονται και ο χρόνος για μαλακίες λιγοστεύει. Η καθημερινότητα είναι βαρετή χωρίς να σου κάνουν παρατήρηση όταν πας για φαί με την παρέα σου. Η πολλή ησυχία είναι εγκεφαλική αδράνεια. Είμαι πραγματικά περήφανος που μετά από τόσο καιρό ακόμα υπάρχει κάτι μεταξύ μας. Δεν μπορώ να προσδιορίσω το γιατί και να του δώσω μια ανθρωπολογική ερμηνεία αλλά μπορώ με κάθε βεβαιότητα να πω πως δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Νομίζω ότι αξίζει να βρισκόμαστε πιο συχνά και να επικοινωνούμε ακόμα και δικτυακά.

Στα τόσα χρόνια γνώρισα πολλούς ανθρώπους και λόγω περιβάλλοντος (ακαδημαϊκός χώρος) βλέπω και γνωρίζω ακόμα περισσότερους. Όμως λίγα μου κάνουν "κλικ'. Ίσως λόγω ηλικίας πια ;-) Ελπίζω λοιπόν να πετύχει αυτό το μικρό παζάρι που στήνουμε και να ανακαλύψουμε πως έχουμε πολλά να κερδίσουμε από την πιο στενή επαφή και γόνιμη ανταλλαγή απόψεων, συναισθημάτων, φοβιών ή απλά συμβουλών για το που να αλλάξεις λάστιχα στο αμάξι.

Σεμνά και ταπεινά,

Μαυρίκιος