Γάλα 2. (Περί μποϊκοτάζ και άλλων).

Ούτε παραγγελία να το είχα!
Σε εν μέρει αντίθεση (όσον αφορά τη δυναμική του μποϊκοτάζ) με όσα απάντησα στο topic "Γάλα" τού christos την περασμένη εβδομάδα, αναπαράγω σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας "Το Ποντίκι" αυτής της εβδομάδας.
Δυστυχώς, είναι ανυπόγραφο όπως και παραδοσιακά σχεδόν όλη η αρθρογραφία του εν λόγω εντύπου.




Καταναλωτές ...ακρίβειας και διαφθοράς
Κι όμως, ο καταναλωτής, κερατάς από τα αλλεπάλληλα φέσια στις τιμές και δαρμένος από τις αποκαλύψεις για τη σύσταση των προϊόντων που καταναλώνει, διαθέτει μια οικεία Γραμματεία για να γείρει εν συνεχεία και να κλάψει.
Είναι η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή.
Προορισμένη να μετράει τους καημούς του και τους αναστεναγμούς του. Έχει ωστόσο – εκτός από παρηγορητικό – και ελεγκτικό χαρακτήρα. Υποχρεούται να υποστηρίζει και να συμπληρώνει το έργο όλων εκείνων που φροντίζουν για τις ευαίσθητες παραμέτρους του δούναι και του λαβείν των αγαθών.

Δυστυχώς, στη χώρα μας και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οι πάσης φύσεως γενικές γραμματείες έχουν... βεβαρημένα παρελθόντα.
Γιατί είναι δύσκολο πράγμα να ελέγξεις του ελέγχοντες, όπως και το να εμπεδώνεις κάθε τόσο γράμματα - σπουδάγματα για τα πεπραγμένα των γραμματέων.

Το μόνο που μπορεί να προσπαθήσει κανείς όταν βρίσκεται σε θέση ευθύνης είναι να μην μπλέκει τους ρόλους.
Πολλώ δε μάλλον, σε μία φάση της ιστορίας του έλληνα καταναλωτή κατά την οποία αποδεικνύεται ότι η χαλαρότητα στους ελέγχους έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία του κοινού.
Η «ασύμμετρη απειλή» των ηλιελαίων έφερε πάλι στο φως τα προβλήματα.
Κι επειδή στο σπίτι του κρεμασμένου ενίοτε μιλάνε για σκοινί, πρέπει να πούμε ότι είναι τουλάχιστον ακαλαίσθητο οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, σε ό,τι αφορά την κατανάλωση, να αναπτύσσουν παράλληλα δραστηριότητα στο πλαίσιο επιχειρήσεων εμπορίας των ίδιων των προϊόντων που καλούνται να παρακολουθήσουν και να ελέγξουν.
Ο λόγος στην περίπτωση αυτή για τον Γιάννη Οικονόμου, το γενικό γραμματέα Καταναλωτή που έμεινε επί έναν χρόνο περίπου στο διοικητικό συμβούλιο ανωνύμου εταιρείας παραγωγής, διακίνησης και εμπορίας ελληνικών αγροτικών προϊόντων. Διορίστηκε στη θέση του τον Νοέμβριο του 2006, αλλά παρέμεινε μέλος του Δ.Σ. της εταιρείας Φίλια Γη Α.Ε. μέχρι τον Αύγουστο του 2007 παρά το γεγονός ότι μεσολάβησε και μια αλλαγή στη σύνθεση, την οποία θα μπορούσε να αξιοποιήσει και να απέλθει αξιοπρεπέστερα.
Καθόλου φειδωλός δεν υπήρξε γενικώς ο Οικονόμου στις κάθε λογής σχέσεις και συνεργασίες... αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι ήταν και ο πρώτος πρόεδρος της ΠΑΝΘΕΟΝ, της εταιρείας που θα διαδεχόταν την Ολυμπιακή.
Προσδοκούμε κι από τους ανθρώπους, ειδικά από εκείνους που έχουν λόγο επί της κατανάλωσης – όπως ακριβώς κι από τα προϊόντα – να έχουν διαυγείς και ξεκάθαρες δραστηριότητες.
Η σύγχυση ρόλων δεν βγαίνει ποτέ σε καλό. Οι κυβερνήσεις δεν προκόβουν με «πολυτεχνίτες κι ερημοσπίτες» στο δυναμικό τους…


Αυτοδικία στην αγορά;
Κι επειδή οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στη χώρα συνήθως βαυκαλίζονται, ομφαλοσκοπούν και αυτοεξουδετερώνονται... κάποιοι προτείνουν ένα είδος δημοσιονομικής αυτοδικίας, το μποϊκοτάζ.
Θα μπορούσε ίσως να είναι το 42ο και δυναμικότερο μέτρο της δέσμης εναντίον της ακρίβειας.
Οι αμερικάνοι, που τους χαρακτηρίζουμε κάθε τόσο με ευκολία πλαδαρούς και άνευρους, κατάφεραν κατ’ αυτόν τον τρόπο να μειώσουν μέσα σε τρεις μέρες σημαντικά την καλπάζουσα τιμή της βενζίνης. Εμείς, ωστόσο, αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο ενός μποϊκοτάζ με τη φυγοπονία κακομαθημένων παιδιών.
Κι είναι κι αυτό το κατοχικό σύνδρομο που μας στέλνει να γεμίσουμε εγκαίρως το κελάρι με μακαρόνια.
Γι’ αυτό και οι διακινητές των προϊόντων δεν μας φοβούνται.
Ίσως έχει έρθει η ώρα να επιδείξουμε εθελοντικά ολίγη αντοχή στην κακουχία και τη στέρηση. Αλλιώς, θα χρειαστεί να την επιδείξουμε όλη μαζί αργότερα.
Καλύτερα νωρίτερα, παρά μια ώρα αρχύτερα…
(Ποντίκι, 29.5.2008)