Η (νέα) Πρωινή Πιλάλα είναι 2 ετών: The celebration.

Ηταν από την αρχή "μισή" η τούρτα;



Άλλα κρίσιμα ερωτήματα:
Με γλυκάνισο ή χωρίς;
Ευθύνη πολιτική ή Ευθύνη ποινική;
Μύδι με κέλυφος ή τηγανητό;
Παναθηναϊκός ή Ανόρθωση;


Κρίση τεχνητή ή πραγματική;
Δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος για τη θεία Στέλλα που γιορτάζει;
Από δεξιά ή από αριστερά να ανοίγει η εξώπορτα;
Είναι Νόμος ή δεν είναι, το δίκιο του (λιμεν-)εργάτη;
Πόσο σκληρή ήταν η "μοσχαρίσια" (τότε στη Διαγώνιο) και πόση από αυτή είχε φάει;
Μήπως τις είχαν συμπεριλάβει (τις "μοσχαρίσιες") στο λογαριασμό;



Πόσο ανίκανος είναι ο ΚΚ;
Για πόσο ψηλά ετοιμάζεται το Μητσοτακοκόριτσο;
Ποιοί ψηφίζουν ακόμα το δίπολο;
Mα πότε θα το πάρει, το κορίτσι, ο christos;



Αυτά και άλλα πολλά, μέσα σε λίγες μόνον ώρες, βράδυ Τετάρτης με Τσαμπιονς Λιγκ και ψοφόκρυο, κάπου στην Καμάρα με διάθεση επετειακή.
'Οου γιεεεέ!

Πρόταση για σχέδιο επερώτησης στη βουλή για το φεστιβάλ κινηματογράφου

Σήμερα στο wikipolitics άνοιξε θέμα για μια ερώτηση σχετικά με το φεστιβάλ κινηματογράφου. Είναι, πιστεύω, μια καλή πρωτοβουλία και θα πρέπει να μας απασχολήσει. Άλλωστε του χρόνου θα γιορτάσουμε μισό αιώνα φεστιβάλ! Παρακάτω μεταφέρω τα σχόλια που έκανα στο προσχέδιο που δημοσιεύτηκε:

Ditto με την Δέσποινα για τα περί Μακεδονικού χαρακτήρα και άνοιγμα στην εργατική τάξη. Βγάλτε τα, είναι παρωχημένες έννοιες που διαχέουν την ατζέντα χωρίς νόημα. Ερώτηση για το φεστιβάλ είναι όχι για την κοινωνική πολιτική στη βόρεια ελλάδα.

1) "Το Πανεπιστήμιο αναλαμβάνει την τεχνική στήριξη με μελέτες και υποδομές. (Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως τεχνικός σύμβουλος του Φεστιβάλ για τις όχι πάντα δικαιολογημένα προμήθειες)"

Αόριστο και ανερμάτιστο. Γιατί "μελέτες" και "υποδομές" μιλάμε? Επίσης πως θα βοηθήσει το ΑΠΘ στις διαδικασίες προμηθειών? Το όλο θέμα είναι περίπλοκο και πρέπει ή να γραφτεί σωστά, με λεπτομέρειες και εμπεριστατωμένα ή (καλύτερα) να αφαιρεθεί.

2) Αποκρατικοποίηση του φεστιβάλ. Πρέπει να γίνει ένας οργανισμός κινηματογράφου (όπως οι μη-κυβερνητικές οργανώσεις) με συνεχή, ετήσια δραστηριότητα στην πόλη με το φεστιβάλ να αποτελεί την κορωνίδα των εκδηλώσεων του. Τα μέλη του μπορούν να είναι και η βάση εθελοντών του φεστιβάλ. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει δουλειά βάσης, με λίγες μέρες το χρόνο δεν βγαίνει.

3)Χρηματοδότηση από το budget του φεστιβάλ ταινιών χαμηλού κόστους με συγκεκριμένη ατζέντα. Δηλαδή θα υποβάλλονται προτάσεις με short stories, θα αξιολογούνται τη μία χρονιά και κάποιες θα επιλέγονται για χρηματοδότηση ώστε να παρουσιαστούν στο επόμενο φεστιβάλ. Το παραπάνω μπορεί και να διαφέρει στη υλοποίηση το σημαντικό είναι να χρηματοδοτούνται ταινίες ΜΕΣΑ από το φεστιβάλ.

Karamanlis the Cleaner

Αφιερωμένο στον "σεμνότατο και ταπεινότατο" και πλέον τραγικά αποτυχημένο.  Ούτε οι κακόβουλοι δεν νομίζω πως περίμεναν τέτοια ανικανότητα από τον Κωστάκη. Είναι χαρακτηριστικό τι έγραφε το Time τον Οκτώβριο του 2006: (σε παρένθεση τα σχόλια μου)

Why Greece's Karamanlis Faces The Toughest Clean Up

Is corruption intractable in Greece? Two-and-a-half years ago, Greece's center-right New Democracy party rose to power, ousting long-serving socialists on a single policy pledge: to clean up the country's crooked public sector and root out rousfeti, a system of patronage that permeates every facet of Greek society. But half way into Prime Minister Kostas Karamanlis' term, not only has that cleanup not happened, but the reformers are now fielding accusations of corruption of their own. 

(αυτά είναι πριν το Βατοπέδι...)

Last month, Panayiotis Adamopoulos, director of Greece's competition watchdog, was arrested and jailed pending trial on charges of blackmail and extortion. He is accused of soliciting a €2.5 million bribe from a leading dairy manufacturer to settle a €25 million fine imposed on the company for price-fixing. Two other state officials, allegedly acting as middle-men, were also implicated in the scandal. In response, Karamanlis toughened anti-graft laws and reiterated his government's zero tolerance stand on corruption. 

(Δύο χρόνια "μηδενικής αντοχής" του ΚΚ μας έδωσαν το Βατοπέδι και την κυβέρνηση με τις περισσότερες συζύγους μελών της που ασχολούνται με Real estate)

That may not be enough. Transparency International, the global anti-corruption watchdog, ranks Greece in 47th place in its 2005 world corruption perceptions index, the worst score within the 12-nation eurozone. "Corruption," says George Kirtsos, an Athens-based publisher and political analyst, "is so imbued in Greek society that it's impossible to cure unless the political leadership drastically reduces the size of the state and limits state intervention in scores of agencies." Until then, says Kirtsos, "any talk of fighting corruption is mere political hot talk." 

(Αυτά να τα ακούν και οι ΓΑΠ & Co που ονειρεύονται...  Χωρίς μεταρυθμίσεις, με τον ίδιο κομματικό "στρατό", θα γίνουν πάλι τα ίδια)

Most Greeks agree. Opinion polls conducted in the wake of the September dairy scandal showed as much as 65.6% of Greeks unsatisfied by the government's bid to root-out corruption. Karamanlis' popularity also took a dip, of six-points, to 56.8%. But with nationwide municipal elections set for Oct. 15, opposition socialists have failed to make substantial political gains. Despite the recent scandal, a poll published in the Sunday edition of To Vima newspaper showed that 33.7% of Greeks said they still rely on Karamanlis' centre-right government to clean up the public sector's endemic corruption after nearly two decades of socialist rule. 

(Σε δύο χρόνια οι δημοσκοπίσεις δείχνουν ότι η υπομονή του Ελληνικού λαού έχει στερέψει.  Προηγείτε ο ΚΚ για καταλληλότερος αρά μόνο γιατί απέναντι του είναι ο ΓΑΠ)

Corruption, though, is just the start of Karamanlis' problems. The economy, under close supervision by the European Commission for Greece's breach of eurozone stability pact rules, has the 42-year-old prime minister in a bind, leaving him little room for maneuver on fiscal policy. Politicians and pundits will use the Oct. 15 election's results as measure of whether Karamanlis and his party has the staying power. 

(τώρα να δεις γλέντια με την παγκόσμια κρίση...)

A mid-term confidence boost by the electorate, say his aides, will help him face up to other challenges, such as boosting tax revenues, creating more jobs and opening up markets. If not, then Karamanlis' leadership, let alone his fight against corruption, may quickly come into question.

Πες αλεύρι, η Ντόρα σε γυρεύει...  (ίσως όμως και ο Αβραμό)

Κουταβάκια στο δάσος

Σήμερα ενώ περπατούσα στο σειχ-σου πίσω από το "Γένεσις" να'σου δύο ωραιότατα κουταβάκια να με ακολουθούν!



Πάνω που σκέφτηκα να τα πάρω σπίτι ακούστηκε το αγριεμένο γάβγισμα της μαμάς τους οπότε άνοιξα βήμα για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Μου έμεινε όμως η ιδέα να έχουμε ένα κουταβάκι στο σπίτι για παρέα. Οι μικρές σίγουρα θα ξετρελαθούν, η Αντιγόνη πάλι σίγουρα όχι!

Chitis @Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2008

(έκανα μεταφορά όλων των κριτικών του chitis εδώ για να είναι εύκολα προσβάσιμες και να μπορούμε να κάνουμε σχόλια. Chris συνιστώ να κάνεις και εσύ repost όλα όσα έχεις για το φεστιβάλ, βάλε και tags)

Να την κάνω εγώ (την αρχή) αν και σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δεν υπάρχει ούτε αρχή, ούτε τέλος.

Ήδη βρισκόμαστε στα μισά, έχω παρακολουθήσει κάποια φιλμ, όμως είναι τέτοια η δομή της διοργάνωσης (πάνω από 250 ταινίες, οι περισσότερες προβάλλονται για μία φορά) που και να σας συστήσω κάποιες δεν υπάρχει η δυνατότητα να σπεύσετε για να τις παρακολουθήσετε.

Οι μικρές αίθουσες τιγκάρουν με κόσμο, είτε με κανονικά (€ 7, τα θεωρώ πολύ αλμυρά) είτε με τα αμέτρητα μηδενικά εισιτήρια που κυκλοφορούν και ο πανζουρλισμός κρατά από νωρίς το πρωί ως πολύ αργά με τη λήξη των τελευταίων ταινιών.

Οργανωτικά, μην την ψάχνετε, Παρασκευή άρχισε το πανηγύρι και μέχρι την Πέμπτη δεν υπήρχαν ούτε έντυπα προγραμμάτων ούτε τα εισιτήρια στη διάθεση του κοινού.

Από όσα είδα, κρατάω το "The Wrestler" www.imdb.com/name/nm0004716
τού Darren Aronofsky (γνωστός μας από το Requiem of a dream) μια ταινία που θα βγει και στο κύκλωμα των αιθουσών, με θεματολογία από τον κόσμο του... Wrestling (ναι, αυτή την παλαιστική μαλακία που παρακολουθούν και εκστασιάζονται οι Αμερικάνοι) και πέρα από κάθε κινηματογραφική αρτιότητα, με έναν σπαρακτικό Mickey Rourke, αγνώριστο από τις πλαστικές και τα botox, να δίνει ρέστα στο ρόλο της Ζωής του, υποδυόμενος ίσως και τον ίδιο του τον εαυτό.

Είναι καλή ευκαιρία το φεστιβάλ, για αποτοξίνωση από τις τέλειες παραγωγές του εμπορικού κυκλώματος, να παρακολουθήσουμε έργα φτιαγμένα με λίγα μέσα από ικανούς δημιουργούς, με άσημους ερμηνευτές και ενοχλητική θεματολογία.

Πολύ ενδιαφέρον βρήκα το δανέζικο Frygtelig lykkelig (Terribly Happy) με θεματολογία και χαρακτήρες αδελφών Κοέν, σαν να παρακολουθείς το Fargo στη χερσόνησο της Γιουτλάνδης.

Αργό, δύσκολο και ενοχλητικό (όπως και προείπα) το ανεξάρτητο αμερικανικό Ballast ("Το έρμα")

Καλή αφορμή για να γνωρίσουμε τι συμβαίνει και έξω από τον (δυτικό μας) κόσμο το ιρανικό «Τόσο απλά» και εξόχως ψυχαγωγικό το Parking απο την Taiwan, το μόνο από όσα αναφέρω και επαναπροβάλλεται την Παρασκευή στις 22:00.

Το βράδυ του Σαββάτου, έχει και νέο Angelopoulos (sskape, γνωρίζω οτι, εξ απαλών ονύχων, εισαι Theo-enthusiast), θα έρθει και ο Willem Dafoe, για εισιτήρια όμως, ούτε λόγος.

Τόσο για αυτό, όσο και για το "W." τού Oliver Stone που θα προβληθεί αύριο, παρουσία του μεγάλου αμερικανού σκηνοθέτη.
[Τρι Νοε 18]

Τι θα συνέβαινε εάν μέσα στο κτίριο τού "Σινεέπ" κατοικούσε μία δεκαμελής οικογένεια, από την εβδομηντάρα γιαγιά (ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου) ώς το εξάχρονο εγγόνι της;

Αυτό και άλλα πολλά, μα παααάρα πολλά, συνέβησαν στο φιλιππινέζικο "Serbis", αλλά και εδώ όπου "Serbis" αποκαλείται η... εξυπηρέτηση, συνήθως στοματική, που μπορείς να τύχεις με 200-300 πέσος από κάποιο αγοράκι, κοριτσάκι ή κοριτσάκι με πουλάκι, κάποιον από τους πολλούς που συχνάζει κάπου εκεί κοντά, γι αυτή την ερωτική υπηρεσία.

Με αρκετές υπερ τού δέοντος ρεαλιστικές σκηνές, που ακόμα και σε φεστιβαλικό περιβάλλον έφεραν τους θεατές σε αμηχανία.

Ειδικά, οι δύο φιλιππινέζες μετανάστριες, μάλλον σαραντάρες στην ηλικία, είναι και δύσκολο να εκτιμήσεις τα χρόνια τους, που κάθονταν παραδίπλα μου ήταν οι πρώτες που έσυραν τον χορό των αποχωρήσεων από την αίθουσα.
Ακολούθησαν λίγοι ακόμα.
Αυτοί έχασαν και ένα πανέξυπνο σκηνοθετικό εύρημα στα τελευταία δευτερόλεπτα του φιλμ. ("Ρουλέτα το φεστιβάλ", όπως θα λεγε και ο christos".
---------------------------
"Ο μαμάκιας" (Momma's man) ήταν ένα εύστοχο σχόλιο πάνω στην αργοπορημένη ενηλικίωση και την ευθυνοφοβία.
Ιδιαιτερότητα της ταινίας οτι ο σκηνοθέτης έδωσε τους ρόλους των γονέων τού ήρωα της ταινίας, στους ίδιους τους (ερασιτέχνες ηθοποιούς) γονείς του ενώ το στόρυ διαδραματίζεται μέσα σε ένα απερίγραπτο διαμέρισμα, το ίδιο του το πατρικό σπίτι, στη Νέα Υόρκη.

Και είναι αυτές οι κουβέντες με τους συντελεστές των ταινιών, μετά την προβολή τους, που γουστάρω πολύ στο φεστιβαλ.
[Παρ Νοε 21]

Ποιος Μάνος και ποιος 'δυσσέας, να'ούμε;

Αγνοούν τον Χατζιδάκι και τον Ελύτη αλλά αναγνωρίζουν... Καρβέλα και Μακρυπούλια

Βέβαια, τα αποτελέσματα μιας τέτοιας έρευνας (που δεν ξέρω δυστυχώς, πόσο έγκυρη μπορεί να είναι) δε μου προκαλούν κάποια ιδιαίτερη εντύπωση, λίγο-πολύ αναμενόμενα τα θεωρώ, ενίσταμαι όμως στο γεγονός ότι επικεντρώνονται και κατακεραυνώνουν το οικογενειακό περιβάλλον αφήνοντας τους ίδιους τους ιθύνοντες (της έρευνας), τον κόσμο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, εντελώς "στην απ'έξω".

Την ίδια ώρα, ο Αλέξης Παπαχελάς ετοιμάζει για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ το αφιέρωμά του στους "ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ"

Μέσα από μια λίστα και τα πορτραίτα 100 Ελλήνων που το κοινό προεπέλεξε με ψηφοφορία, θα εκλεγεί (εκ νέου από το κοινό) ο μεγαλύτερος Ελληνας όλων των εποχών.

Βασίζεται στην αντίστοιχη και προ πενταετίας παραγωγή τού ΒΒC, "The Great Britons".

Η ελληνική εκατοντάδα είναι διαθέσιμη και εδώ en.wikipedia.org/wiki/Great_Greeks
με άμεσες παραπομπές και όση εγκυρότητα μπορεί να παρέχει η wikipedia.

Η Πιλάλα είναι δύο ετών!

Τέτοιες μέρες πριν δύο χρόνια ξεκινήσαμε την Πιλάλα μετά την συνάντηση με τον Αμερικανό φίλο στην "Διαγώνιο". Χαίρομαι που έγινε η αφορμή να αναπτύξουμε μια άλλη διάσταση στην σχέση μεταξύ μας. Ανεξάρτητα με το πόσο συμμετέχει ο καθένας πιστεύω ότι όλοι τελικά είμαστε μια ομαδική σκέψη και η επιθυμία μου για το μέλλον είναι να είμαστε ακόμα πιο ενεργοί και συμμετοχικοί. Για να παραφράσω τον Giorgio Gaber "η ελευθερία δεν είναι ο χώρος που μένει ελεύθερος, η ελευθερία είναι η συμμετοχή".
Εμπρός λοιπόν να γεμίσουμε λοιπόν το blog ακόμα περισσότερο!

Η σούμα της Παρασκευής

Παίρνω ιδέες από το "Friday Random" του Good-Math-Bad-Math και εγκαινιάζω ένα νέο εβδομαδιαίο post που θα έχει σε μορφή καταλόγου όσα άκουσα, είδα και διάβασα που μου έκαναν εντύπωση. Δεν είμαι σίγουρος εάν η Πιλάλα είναι το καλύτερο μέρος για να δημοσιεύω κάτι τέτοιο και ίσως αυτό να αλλάξει και να πάει στο προσωπικό και αγγλόφωνο blog μου mgpolitis.blogspot.com το οποίο έχω αφήσει προς το παρόν να αποτελεί απλά μια αποδελτίωση τών twitter posts που γράφω καθημερινά.

1. Levellers "What a beautiful day", το άκουσα μετά από καιρό και κατάλαβα ότι μου έλειψε. Το αστείο είναι ότι έψαχνα για το "Beautiful day" των U2!
2. Tool "Forty Six & 2" ένα από τα καλύτερα progressive metal συγκροτήματα To ακούω συχνά αλλά μόλις πριν λίγες μέρες η Αντιγόνη μου είπε - ξαφνικά - ότι της ακούγεται σαν ξεπατίκομα του Wish you were here και έπαθα ένα σοκ. Μετά όμως από προσεκτική ακρόαση πρέπει να πω ότι αν και δεν είναι αντιγραφή οι επιρροές είναι ολοφάνερες.
3. Ακόμα και ο Economist κάνει τον επικήδειο του Bush. Είναι απόλαυση να διαβάζεις τους νεο-φιλελεύθερους αγγλους (πρώην) ακόλουθους του Αυτοκράτορα να τον γκρεμίζουν και ιδεολογικά. Κάποιο τους τα έλεγαν καιρό...
4. Η βραβευμένη με όσκαρ ταινία Crash έδωσε τη ιδέα σε μια νέα σειρά της Αμερικανικής τηλεόρασης με τον ίδιο τίτλο. Τα πρώτα επεισόδια που είδα μου άρεσαν και θα την παρακολουθώ πλέον μαζί φυσικά με το Heroes. Επιδή δεν έχω χρόνο για παραπάνω από 2-3 σειρές την εβδομάδα σταματάω να παρακολουθώ το House που δείχνει να έχει φάει τα ψωμιά του και κουράζει με την επανάληψη
5. Overparenting είναι ίσως κάτι που πρέπει να μας απασχολεί. Μήπως δηλαδή γινόμαστε υπερβολικοί με την ακαδημαϊκή προετοιμασία των παιδιών μας? Πολύ ενδιαφέρουσα κριτική της βιβλιογραφίας και μια εμπεριστατωμένη σύνοψη στον New Yorker.
6. Tory Amos "Smells like teen spirit" άλλα και διάφορες άλλες διασκευές της. Μια μοναδική ερμηνεύτρια σε ιδιοσυγκρασιακές ερμηνείες.
7. Quantum of Solace, καλός ο νέος 007, αξίζει.

Δώσε και σε μας οικοπεδάκι...

Καταπληκτικό post για το Βατοπέδι και μάλιστα από επαγγελματία δημοσιογράφο! (σπάνιο) http://dimolog.blogspot.com/2008/11/golden-boys.html

Η προσωπική ξεφτίλα του Καραμανλή μέσα από τη συμμορία που άνθισε γύρο του σε όλο της το μεγαλείο. Μην πει κάποιος ότι ο ΚΚ δεν ήξερε, ότι θα τους στείλει όλους στον εισαγγελέα και άλλα γιατί αυτό δεν αναιρεί την απόλυτη πολιτική και διαχειριστική ευθύνη ενός πρωθυπουργού όταν επιλέγει συνεργάτες.

Άντε τώρα σεμνά και ταπεινά πάμε για μια οικονομική ύφεση.

Remember the '80s

Εκείνες τις γαμ**ένες Παρασκευές, πώς γινόταν και είχα πάντα Αγγλικά στη Βαφοπούλου (Προξ.Κορομηλά έναντι TV games by Kostas Karakatsanis);
Εμπαινα πάντα στο σπίτι, την ώρα της αποφώνησης απο τον κύριο Γκούτη και οριακά προλάβαινα το τελευταίο κλιπάκι, και κείνο ήταν συνήθως πετσοκομένο, το μισό έδειχναν για να μη ρίξουν τις διαφημίσεις.



Πες τώρα εσύ, στον σημερινό έφηβο του MTV και του Γιου-Τιουμπ, το δράμα που αντιμετώπιζες στην ηλικία του, να περιμένεις μισή ωρίτσα κάθε βδομάδα, για να δεις Κάλτσιουρ κλαμπ, Χιούμαν Λιγκ και Σίντι Λοπερ.
Απελπισία.
Μόνο εκεί, κατά τα Χριστούγεννα, σωζόταν η φάση, με το εορταστικό Μουσικόραμα διάρκειας μίας-μιάμισης ώρας.
_________________________
*Με την ευκαιρία, και μετά την τηλεφωνική καθοδήγηση του master-MgP, σάς προτείνω να ρίξετε μια δεύτερη ματιά, στο ανανεωμένο (σε εμφάνιση, και όχι περιεχόμενο) post μου "Τραγούδια διάλεξα για φίλους" που πρωτοδημοσίευσα πριν λίγο καιρό:

http://proinipilala.blogspot.com/2008/02/blog-post_02.html

Φεστιβαλ Κινηματογράφου....

Καθώς άρχισε το φεστιβάλ κινηματογράφου....ας γράψει ο καθένας για αυτές που είδε, ή θα ήθελε να δεί, ή πιστεύει ότι αξίζουν.....