Ιστορική αλήθεια και εθνικιστικοί μύθοι

Θέλω να κάνω μια σύντομη επισκόπηση αυτού του πολύ σοβαρού θέματος και να προκαλέσω την συνεισφορά των υπολοίπων. Με αφορμή τα όσα γίνονται για το βιβλίο του δημοτικού είναι ενδιαφέρον να δούμε πως τοποθετείται η Ελλάδα πλέον απέναντι στη νεωτερικότητα, με αυτόν τον όρο να δηλώνει για μένα μια διασυνδεδεμένη κοινωνία της γνώσης και πληροφορίας, βασισμένη στην παροχή υπηρεσιών και την αλληλεξάρτηση.

Η Ελλάδα σήμερα δεν έχει καμία σχέση με το κλειστοφοβικό έκτρωμα της μεταπολεμικής περιόδου. Διχασμοί, εμφύλιος, καταστροφή και μετανάστευση να χαρακτηρίζουν την ζωή και τον Καζαντζίδη να βελάζει για την κακούργα κενωνία. Ευτυχώς η Ελλάδα άλλαξε, γεωργία θα γίνει ανάμνηση σε λίγο και η οικονομία μας είναι ήδη βασισμένη στις υπηρεσίες. Μας έχουν μείνει βέβαια κάποια πράγματα για να θυμίζουν από πού ερχόμαστε, όπως η εντελώς ηλίθια ορολογία περί δεξιο-αριστερής πολιτικής και κομμάτων. Καλύτερα να μιλάμε για συντηρητικούς και προοδευτικούς ανεξάρτητα από την κομματική τους ταυτότητα. Δηλαδή είναι ‘αριστερός’ ο Βενιζέλος και ‘δεξιός’ ο Χατζηδάκης (ο Ευρωβουλευτής)? Αυτά εξυπηρετούν μόνο την κομματική πελατεία. Οι προοδευτικοί κάθε παράταξης είναι ιδεολογικά περισσότερο κοντά από τους κομματικά συντεταγμένους συντηρητικούς τους. Υπάρχει βέβαια και το ΚΚΕ, σαν ζωντανό ανέκδοτο, για να τραβάει το αυτί κάθε ‘αριστερού’ που δεν τολμάει να βγει από το ζουρλομανδύα της παλαιοκομματικής φρασεολογίας: κανέλλη στον καφέ τους και ζουράρι για χώνεψη.

Περπατώντας λοιπόν στη νέα Ελλάδα μένουμε στα εθνικιστικά μορφώματα τους παρελθόντος και στις γραφικότητες της εκκλησίας. Αυτό που θέλω να αναπτύξω στα επόμενα postings βασίζεται στον άξονα υπογεννητικότητα-μετανάστευση-διαφορετικότητα που οδηγεί σε μια νέα κοινωνική δομή, μια χώρα που πρέπει να της προσομοιώσουμε με οριακές συνθήκες Δυτικής Ευρώπης. Οι ιστορικοί μας μύθοι έπαιξαν το ρόλο τους όταν έπρεπε αλλά πρέπει πια να προσαρμόσουμε την προπαγάνδα μας εκεί που μας συμφέρει. Η θέση μου είναι ότι ο ‘κακός Τούρκος’ έφαγε τα ψωμιά του σαν παραμύθι. Εάν υπάρχει απειλή αυτή έρχεται από τους φανατικούς μουσουλμάνους γενικότερο και όχι από τον προοδευτικό Τούρκο. Το ισλάμ είναι μία παγκόσμια απειλή στη νεωτερικότητα γιατί προωθεί το μοντέλο της παραδοσιακής κοινωνία, του κλειστού και απομονωμένου κόσμου. Σε όποιον αυτά θυμίζουν τα φασιστο-σταλινικά εκτρώματα του 20ου αιώνα, μπράβο, γιατί δεν απέχουν και πολύ. Ο ρόλος της οργανωμένης θρησκείας στην μάχη της συντήρησης είναι όπως πάντα καθοριστικός και εγκληματικός. Χάρι σε αυτό το λάθος της ανθρώπινης φύσης έχουν χαθεί και χάνονται χιλιάδες ζωές, βλέπε 9/11, βομβιστές αυτοκτονίας και άλλα θλιβερότερα. Περισσότερα στην συνέχεια…