Περίεργα πράγματα τα ιστολόγια. Βλέπω τι γίνεται σε αυτό εδώ και έχω μείνει με την απορία γιατί έχουν εξαφανιστεί ο Χρήστος και ο Αντώνης (περισσότερο) και ο Γρηγόρης σε μικρότερο βαθμό. Αναφέρομαι σε εσάς Αντώνη και Χρήστο γιατί η απουσία σας από την συζήτηση πραγματικά δημιουργεί εντύπωση. Είστε και οι δύο technorati όσο χρειάζεται, όλη μέρα μπροστά στο PC και μου κάνει εντύπωση που δεν γουστάρετε την κατάσταση. Υλικό για τους ερευνητές του μέλλοντος. Πάντως μην γράψει κανείς καμιά εξήγηση του τύπου “τρέχω όλη μέρα δεν έχω χρόνο” γιατί δεν πείθει ούτε την μαμά του με αυτά. Ειδικά για σένα Αντώνη περίμενα να βλέπεις το χώρο αυτό σαν μια σανίδα που σε συνδέει με όλα όσα άφησες αλλά μάλλον κάτι τέτοιο δεν παίζει.
Τες πα, Whatever Gets You Through The Night που θα έλεγε και ο Νίκος…
3 σχόλια:
Συμφωνω απολυτα.
και εγω πιστευα οτι στο blog αυτο ο Αντωνης θα ηταν ο πρωταγωνιστης
Πραγματι, είναι ενα blog τριών, τεσσαρων ατομων.
Μπαινει ενας, εξαφανιζεται ο αλλος.
Δυστυχως, δεν εχουμε εναν πυρηνα 10-15 ατομων ουτως ωστε καποιες μεμονωμενες απουσιες να μην το επηρεαζουν.
Θα μπορουσαμε να κατεβασουμε παπαδες εαν ειμασταν ολοι εδω.
Η αξία ενός κοινωνικού δικτύου κλιμακώνεται εκθετικά με βάση τον αριθμό των συμμετεχόντων (Ν), δηλαδή 2^Ν (δύο στη νιοστή δύναμη). Αυτό τουλάχιστον είναι μια διαδεδομένη υπόθεση εργασίας τώρα τελευταία. Μέχρι ένα σημείο, όσο περισσότεροι, τόσο πιο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι λίστες με τα τραγούδια (Θέμη περιμένουμε!), όπως έγραψα και στα σχόλια των posts εκεί.
Δημοσίευση σχολίου