Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Ευθανασία, άλλη μια ιστορία που πονάει και διχάζει.

Με αφορμή, το δράμα μιάς 52χρονης, στη Γαλλία, που τελικά ησύχασε μόλις χθες.

http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=14475

Η γυναίκα αυτή παρακαλούσε για το τέλος της.

Αυτό ήρθε χθες και θεωρώ, όπως συνήθως συμβαίνει στον... πολιτισμένο κόσμο μας, πως προήλθε με τη βοήθεια "ανώνυμων τρίτων".
Είναι ένα κοινό μυστικό, πίσω από ιατρικούς όρκους και θρησκευτικές ιδιοτροπίες, να επικρατεί η λογική και να ανακουφίζεται οριστικά όποιος υ π ο φ έ ρ ε ι.

Χαίρομαι που η ηλεκτρονική έκδοση του άρθρου δεν επισυνάπτει τις φωτογραφίες της άτυχης γαλλίδας που με σόκαραν.

3 σχόλια:

mgpolitis είπε...

Αγγίζεις ένα αρκετά περίπλοκο θέμα, ίσως από τα ποιο σύνθετα τελεολογικά διλήμματα που προέκυψαν τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της τρομερής τεχνολογικής προόδου στην ιατρική αλλά και την σχεδόν καθολική κάλυψη του πληθυσμού από εθνικά συστήματα υγείας (τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο). Τον 15ο αιώνα δεν υπήρχε θέμα ευθανασίας, κανείς δεν έφτανε ούτε κοντά, είχε ήδη πεθάνει. Οι θρησκόληπτοι όλων των δογμάτων και παρατάξεων έχουν την ατζέντα τους αλλά υπάρχει και πρακτική διάσταση, δηλαδή πως εξασφαλίζουμε την γνήσια συγκατάθεση του ασθενούς αποκλείοντας εγκληματικές παρεμβολές με σκοπό το ίδιο όφελος (π.χ. κληρονομιά). Σίγουρα πάντως οφείλουμε μια απάντηση στο ερώτημα του πως αντιμετωπίζουμε τον ανθρώπινο πόνο και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση της ζωής (δεν είναι μακριά από εδώ και το θέμα της έκτρωσης).

has είπε...

Δύσκολα μας έβαλες Νικολάκη ... Το περιστατικό είναι τραγικό και δεν μπορεί κανείς να πει ότι εφόσον αυτή η γυναίκα ήθελε να φύγει από τη ζωή , λόγω της αφόρητης ασθένειας ,δεν έπρεπε να το κάνει.
Τραγική παραμόρφωση , πόνοι από την Κόλαση...
Είχε και 3 παιδιά ...
Τι άλλο πρέπει να ακούσει ένα πολιτισμένο κράτος για να συναινέσει?

σταυρος είπε...

Συγκλονιστικη ιστορια, πολυπλοκο θεμα.
και ο Θεμης και ο Μαυρικιος, νομιζω θεσανε περιεκτικα ολες τις σημαντικες παραμετρους.
Ειδικα "πως εξασφαλίζουμε την γνήσια συγκατάθεση του ασθενούς αποκλείοντας εγκληματικές παρεμβολές με σκοπό το ίδιο όφελος (π.χ. κληρονομιά)", νομιζω οτι ειναι οτ πιο σημαντικο μαζι με αυτο "της αφορητητς ασθενειας" και ταλαιπωριας τη ςψυχης μας.