Είναι άνοιξη!
Τα δέντρα στην Ικτίνου ανθίζουν και βγάζει η γης χορτάρι.
Οι μαθητές λιάζονται στα διαλείμματα.
Και ο αγαπητός μας θεολόγος συνδιαλέγεται μετά του ενδεδυμένου το αφόρητου κακογουστιάς κοστούμι.
Η απορία και ερώτηση προς όλους σας είναι η εξής:
«Με ποιόν συνομιλεί ο πατέρας Παντελεήμονας;»
Τα δέντρα στην Ικτίνου ανθίζουν και βγάζει η γης χορτάρι.
Οι μαθητές λιάζονται στα διαλείμματα.
Και ο αγαπητός μας θεολόγος συνδιαλέγεται μετά του ενδεδυμένου το αφόρητου κακογουστιάς κοστούμι.
Η απορία και ερώτηση προς όλους σας είναι η εξής:
«Με ποιόν συνομιλεί ο πατέρας Παντελεήμονας;»
10 σχόλια:
τα λεφτά μου στο Φυλακτόπουλο
τα δικ αμου λεφτα στο συγχωρεμενο το Διπλοιδη
sorry, αναθεωρώ, το Διπλοίδη ήθελα να πω και εγώ και μπέρδεψα τα ονόματα.
Maurice τα γραπτα μενουν δυστυχως
ειμαι νικητης!!!!!!
φυσικά ρε Σταύρο! Μία μπύρα από εμένα ;-)
Ωραια που αλληλοκερνιέστε!
Πλακα έχετε.
Περιμενετε πρωτα να δειτε ποιος κερδιζει και μετα με κερνατε και οι δυο σας, απο μια μπυρα.
Στυλόπουλος?
Δεν δημοσιεύω την απάντηση μέχρι να δηλώσουν τη συμμετοχή τους οι ακριβοθώρητοι Greg, christos & antonis.
καταλαβα, σε κανα χρονο θα μαθουμε
Να τους αφιερώσουμε λοιπόν το Desaparecido του Manu Chao και να ευχηθούμε να τους ξαναδιαβάσουμε σύντομα!
Πες μας τώρα Νίκο την απάντηση...
Υ.Γ.
Μετάφραση στα Αγγλικά του Desaparecido (εξαφανισμένος)
They call me the disappearer
when they come I've already gone,
Flying I come, flying I go
Quickly, quickly on a lost course
When they hunt me I'm not there
When they find me, I’m someone else
The one that’s always just ahead,
because I've already moved on
They call me the disappearer
The phantom whos never there
They call me the ungrateful,
But that's not the way it is
I carry on me a pain and sorrow,
that doesn't let me breathe,
I carry on me a final sentence,
That’s always pushing me along
They call me the disappearer
when they come I've already gone,
Flying I come, flying I go
Quickly, quickly on a lost course
They call me the disappearer
The phantom whos never there
They call me the ungrateful,
But that's not the way it is
I carry in my body a motor
that's always running and alive
I carry in my soul a destination,
but I never will arrive
When they hunt me, I'm not there
When they find me, I’m someone else
The one that’s always just ahead,
because I've already moved on
They call me the disappearing one
When they come I've already gone,
Flying I come, flying I go
Quickly, quickly on a lost course
Lost in the century,
the 20th century,
Heading for the 21st
when will I arrive, when will I arrive……
Δημοσίευση σχολίου