"Καλώς ήρθατε στού... Chitis ! "

Αποχαιρετούμε τη χρονιά με μια αφίσα από μια φετινή Βελγογαλλική κωμωδία που υποθέτω οτι δεν πρόκειται να δούμε, κι εδώ που τα λέμε και καλά θα κάνουμε.
Είναι όμως αυτή η πρώτη εντύπωση που σου μένει βλέποντας την, που παραπεμπει στο nickname μου και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Καλή χρονιά σε όλους μας.

Παραμονή Χριστουγέννων.

Συλλεκτικό στιγμιότυπο από σκηνή ανθολογίας, έργου που σάρωσε ταμεία και θεατρικά βραβεία στην εποχή του, ενθουσιάζοντας κοινό και κριτικούς.

Όπως μαρτυρά και το ημερολόγιο στον τοίχο, είναι παραμονή Χριστουγέννων και οι τρεις εικονιζόμενοι δεν προβλέπεται οτι θα περάσουν και τόσο ξέφρενα.

Η minimal σκηνογραφία (κάτι γραμμές στον τοίχο) αποδίδει πειστικά την εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε κελί φυλακής και οι έγκλειστοι ήρωες μας, δευτεραγωνιστές της ζωής, ασφυκτιούν βυθισμένοι στις ζοφερές σκέψεις τους, αναπολούν χρόνους παρελθόντες αναζητώντας κάποιο είδος λύτρωσης εν είδει Χριστουγεννιάτικου Θαύματος τη συνθήκη που θα τους λύτρωνε από τη δεινή θέση στην οποία έχουν περιπέσει.

Θαυμάστε, μέσα από το φωτογραφικό "κλικ" την δουλεμένη ερμηνεία των τριών νέων που εν συνεχεία και αηδιασμένοι από όσα φαιδρά συνάντησαν κατά την καλλιτεχνική τους εξέλιξη εγκατέλειψαν το θεατρικό σανίδι, προς έκπληξη και απογοήτευση του φιλοθεάμονος κοινού.
____________________________________________________________
(Καλές Γιορτές, αγαπητοί συνblogίτες, σας εύχομαι ότι καλό, για εσας και τις οικογένειές σας!
Και ιδιαιτέρως, στους γίγαντες christos και MgP για τις ονομαστικές τους γιορτές).

Δεκεμβρίου 21 (Μα, τι είναι σήμερα;)

ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ (ηθοποιός Χρήστος Τσαγανέας):
"(…)Mα, πού ακούστηκε!
Πού ακούστηκε βεβαίως βεβαίως..., ο πρώτος τυχόν Φλωράς να σηκώνει το χέρι του και να χτυπά μίαν Παπασταύρου, την κόρη του Θεμιστοκλέους Παπασταύρου, ...του Θεμιστοκλέους, βεβαίως βεβαίως".

(από την ταινία τού Αλέκου Σακελλάριου "Το ξύλο βγήκε απ΄τον παράδεισο", 1959)

Περί του προσωπικού μου blog και άλλων κοινωνικών δικτύων

Image via WikipediaΈχω ενεργοποιήσει εδώ και κάποιο το προσωπικό μου αγγλόφωνο ιστολόγιο mgpolitis στο οποίο έχω μεταφέρει τα εβδομαδιαία "Friday Summa" και αποτυπώνω και το micro-blogging του twitter (http://twitter.com/mgpolitis). Σε αυτό θα δημοσιεύω την προσωπική μου αποδελτίωση και η θεματολογία θα έχει μια ποιό επιστημονική / επαγγελματική θεώρηση. Επίσης έχω στήσει και ένα Ελληνόφωνο, πολιτικό περισσότερο, το alaxatol.wordpress.com, σωστό καθαρτικό ;-) Όταν θα έχω παραπάνω χρόνο θα στέλνω εκεί τα πολιτικά κατεβατά μου.
Αυτό δηλαδή που έχω στο μυαλό μου είναι να μείνει η Πιλάλα για θέματα στα οποία συγκλίνουμε και μπορούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των περισσότερων. Για παράδειγμα τέτοια συγκλίνοντα θέματα θα μπορούσαν να είναι μουσική, σινεμά, τέχνες γενικότερα, ταξίδια, παρουσιάσεις τεχνολογιών και προϊόντων

Καλές γιορτές σε όλους!

www.last.fm

Ενα youtube αλλα πιο ραδιοφωνικο.
Δινεις το ονομα ενος καλλιτεχνη που γουσταρεις και ακους εκτος απο αυτον και αναλογη μουσικη.
Καλυτερο απο το youtube γαιτι ακους συνεχεια μουσικη και οχι ενα ενα τραγουδι.
Απλα εχει το μειονεκτημα οτι εχει συνδεσει καθε καλλιτεχνη με περιορισμενο αριθμο "συγγενων" καλλιτεχνων και ψιλοακους τα ιδια καθε φορα.
Φυσικα μπορεις να ψαξεις και συγκεκριμενο τραγουδι

Τα υπολοιπα ανακαλυψτε τα μονοι σας


Υ.Γ. Βεβαιως υπαρχει και το http://musicovery.com/, που προσωπικα μου φαινεται λιγο πιο δυσλειτουργικο

Ισοκράτης (436 π.Χ. - 338 π.Χ.)

Μαλωμένος με την σύγχρονη τεχνολογία, ο σύντροφος has-tas μού ζήτησε να παραθέσω στο blog μας, το εικονιζόμενο χθεσινό πρωτοσέλιδο τού "Ε.Τ.".

Δε βρήκα λόγο να μην το κάνω.

Μήνυμα συμπαράστασης

Πριν από λίγο μας ειδοποίησαν ότι κλείνει τον Παν. στην Κοζάνη και πρέπει να φύγουμε γιατί 60 μονοκύτταροι οργανισμοί αποφάσισαν να κάνουν επιδρομή. Χθες στην Θεσ/νίκη (και Αθήνα) γινόταν χαμός με περιουσίες να καταστρέφονται, την αστυνομία να λιάζεται και την κυβέρνηση να το σκέφτεται συσκεπτόμενη.
Είναι μια κατάσταση που αυτή η χώρα δεν έχει ξαναζήσει. Ο chitis χθες έζησε δραματικές στιγμές βλέποντας τον μόχθο μιας ζωής να είναι αφημένος στην τύχη της διάθεσης του κάθε αλητήριου μπάχαλου που βγήκε στο δρόμο. Ό κουμπάρος μου στην Αθήνα κοιμήθηκε στο μαγαζί μαζί με μια στοίβα πυροσβεστήρες Θέλω να εκφράσω τη συμπαράσταση μου σε όλους τους συνανθρώπους μας που θα περάσουν μαύρα Χριστούγεννα όχι μόνο γιατί καταστράφηκε η περιουσία τους αλλά γιατί θα μείνουν χωρίς δουλειά γιατί καταστήματα και επιχειρήσεις θα κλείσουν μια και οι πωλήσεις θα μηδενιστούν στην χριστουγεννιάτικη περίοδο που όλοι περιμένουν για να ξεχρεώσουν τα στοκ τους. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με το δράμα που ζει η οικογένεια του παιδιού που δολοφονήθηκε από "ειδικό" κάθαρμα της αστυνομίας. Αλλά ούτε μπορεί να γίνει η μία τραγωδία άλλοθι για την κατάσταση πολιορκίας που επικρατεί. Το τριτοκοσμικό χάλι της χώρας είναι πέρα από αναλύσεις. Ξανά καλό κουράγιο σε όλους, όλοι οι υγειώς σκεπτόμενοι πολίτες είμαστε δίπλα σας. Διάβασα στο nylon.gr το παρακάτω απόσπασμα από άρθρο του Guardian:

The riots in Greece are symptomatic of a society deeply disillusioned with the failures and dishonesty of its political class

Νίκο χρόνια πολλά!

Η γιορτή του Αγ. Νικολάου σηματοδοτεί για μένα την καρδιά του χειμώνα και την αρχή της Χριστουγενιάτικης φιέστας! Αγαπητέ Νίκο τις ευχές μου με ένα κινέζικο ρητό:

Ακούω αλλά ξεχνάω, βλέπω και θυμάμαι, όταν κάνω, καταλαβαίνω

Περί Μακεδονίας

Οι απόψεις μου για το θέμα είναι γνωστές αλλά νομίζω ότι αξίζει μια ανάγνωση ο Νίκος Δήμου που τα λέει όλα και σύντομα.  Η συμβουλή μου σε όλους τους υπέρμαχους και λάτρεις του όρου είναι η προσοχή στο ποσοστό Ελλήνων που ζούσαν στην Μακεδονία πριν το 1922: μειοψηφικό.

[Ν. Δήμου, Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008, http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=307]

Εάν η FYROM ζητούσε να ονομαστεί Ελλάδα θα αγανακτούσα κι εγώ γιατί η Ελλάδα και το όνομα Έλληνας είναι εθνοτικός προσδιορισμός. Το Μακεδονία δεν ήταν, μέχρι που το δήλωσαν αυτοί πριν από 60 χρόνια (και χωρίς τότε να φέρουμε αντίρρηση). Έκτοτε έζησαν τρεις γενιές με αυτό το όνομα.

Εσείς λέτε ότι είστε Μακεδόνας εννοώντας ότι είστε κάτοικος  της γεωγραφικής περιοχής Μακεδονίας (όπως εγώ είμαι Αθηναίος) αλλά ο εθνοτικός σας χαρακτηρισμός είναι Έλληνας. (Ελπίζω...).

Μερικοί κάνουν ένα βασικό λάθος. Μπερδεύουν ένα τοπωνύμιο (Μακεδόνας, Κρητικός, Υδραίος) με ένα εθνικό όνομα. Το δικό μας εθνικό όνομα είναι Έλληνες - είτε ζούμε στη Μακεδονία είτε στην Λευκάδα. Οι γείτονες πήραν το τοπωνύμιό τους και το ανέδειξαν σε εθνικό. Εμείς είχαμε (και έχουμε) δικό μας. Δεν μας στερούν τίποτα.

 Άλλωστε το 85% των σημερινών κατοίκων της Μακεδονίας δεν κατάγεται από εκεί, όπως θα ξέρετε. Είναι πρόσφυγες από την Μικρασία και από τον Πόντο, που  ήρθαν  με την καταστροφή του 1922 και την ανταλλαγή πληθυσμών. Όταν πήραμε την Θεσσαλονίκη το 1912 μόνο το 11% των κατοίκων της ήταν Έλληνες – και το ίδιο περίπου ίσχυε για όλη την Μακεδονία.

Και συμπληρώνω εδώ: όλη η σύγχυση για το μακεδονικό οφείλεται σε δύο παρεξηγήσεις: α) την έννοια της ιστορικής συνέχειας (θα επανέλθω σε αυτήν σε προσεχές σημείωμα – ας πω μόνον εδώ ότι μετά από 2000 χρόνια και άπειρες επιμιξίες και μετακινήσεις πληθυσμών, δεν στοιχειοθετείται για κανένα) και β) την έννοια του έθνους η οποία είναι πολύ πρόσφατη και ιδιαίτερα στην Μακεδονία άρχισε να παίζει ρόλο μετά το τέλος του 19ου αιώνα. Ως τότε οι διακρίσεις ήταν θρησκευτικές (πατριαρχικοί – εξαρχικοί ορθόδοξοι, μουσουλμάνοι, εβραίοι) και γλωσσικές. Οι διασταυρώσεις ήταν πολλές.  Έτσι υπήρξαν και σλαβόφωνοι έλληνες Μακεδονομάχοι…

Αντίθετα με τα όσα ακούγονται, "Μακεδονικό έθνος" δεν υπήρξε ποτέ. Την εποχή που υπήρχαν οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν υπήρχαν έθνη. Την εποχή που εφευρέθηκαν τα έθνη (μετά το 1800) δεν υπήρχαν πια Μακεδόνες

_________________________________

Και ένα υστερόγραφο περί «ανθελληνισμού». Πιστεύω ότι αγαπάω τον τόπο μου και τον υπηρετώ με τον καλύτερο τρόπο λέγοντας την αλήθεια. Είναι πολύ πιο εύκολο να ζητωκραυγάζεις και να χειροκροτείς – αλλά η προκοπή και η πρόοδος μιας χώρας μόνο στην αλήθεια μπορεί να στηριχτεί. Αν οικοδομήσει πάνω σε μύθους, θα έχει σαθρά θεμέλια.

Star Wars - μια αρχιτεκτονική και αισθητική ανάλυση

Πρόκειται για μια εξαιρετική σε οπτική παρουσίαση και ανάλυση δουλειά
που τοποθετεί το Star Wars μέσα στην αρχιτεκτονική και την κουλτούρα
των 60s/70s. Από τις καλύτερες δουλειές σε rich media που έχω δει. Μόνο
που πραγματικά θέλει χρόνο, τουλάχιστον μισάωρο για να απολαύσει κανείς
όλη τη λεπτομέρεια του δημιουργού.

http://canopycanopycanopy.com/4/star_wars__a_new_heap

Η (νέα) Πρωινή Πιλάλα είναι 2 ετών: The celebration.

Ηταν από την αρχή "μισή" η τούρτα;



Άλλα κρίσιμα ερωτήματα:
Με γλυκάνισο ή χωρίς;
Ευθύνη πολιτική ή Ευθύνη ποινική;
Μύδι με κέλυφος ή τηγανητό;
Παναθηναϊκός ή Ανόρθωση;


Κρίση τεχνητή ή πραγματική;
Δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος για τη θεία Στέλλα που γιορτάζει;
Από δεξιά ή από αριστερά να ανοίγει η εξώπορτα;
Είναι Νόμος ή δεν είναι, το δίκιο του (λιμεν-)εργάτη;
Πόσο σκληρή ήταν η "μοσχαρίσια" (τότε στη Διαγώνιο) και πόση από αυτή είχε φάει;
Μήπως τις είχαν συμπεριλάβει (τις "μοσχαρίσιες") στο λογαριασμό;



Πόσο ανίκανος είναι ο ΚΚ;
Για πόσο ψηλά ετοιμάζεται το Μητσοτακοκόριτσο;
Ποιοί ψηφίζουν ακόμα το δίπολο;
Mα πότε θα το πάρει, το κορίτσι, ο christos;



Αυτά και άλλα πολλά, μέσα σε λίγες μόνον ώρες, βράδυ Τετάρτης με Τσαμπιονς Λιγκ και ψοφόκρυο, κάπου στην Καμάρα με διάθεση επετειακή.
'Οου γιεεεέ!

Πρόταση για σχέδιο επερώτησης στη βουλή για το φεστιβάλ κινηματογράφου

Σήμερα στο wikipolitics άνοιξε θέμα για μια ερώτηση σχετικά με το φεστιβάλ κινηματογράφου. Είναι, πιστεύω, μια καλή πρωτοβουλία και θα πρέπει να μας απασχολήσει. Άλλωστε του χρόνου θα γιορτάσουμε μισό αιώνα φεστιβάλ! Παρακάτω μεταφέρω τα σχόλια που έκανα στο προσχέδιο που δημοσιεύτηκε:

Ditto με την Δέσποινα για τα περί Μακεδονικού χαρακτήρα και άνοιγμα στην εργατική τάξη. Βγάλτε τα, είναι παρωχημένες έννοιες που διαχέουν την ατζέντα χωρίς νόημα. Ερώτηση για το φεστιβάλ είναι όχι για την κοινωνική πολιτική στη βόρεια ελλάδα.

1) "Το Πανεπιστήμιο αναλαμβάνει την τεχνική στήριξη με μελέτες και υποδομές. (Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως τεχνικός σύμβουλος του Φεστιβάλ για τις όχι πάντα δικαιολογημένα προμήθειες)"

Αόριστο και ανερμάτιστο. Γιατί "μελέτες" και "υποδομές" μιλάμε? Επίσης πως θα βοηθήσει το ΑΠΘ στις διαδικασίες προμηθειών? Το όλο θέμα είναι περίπλοκο και πρέπει ή να γραφτεί σωστά, με λεπτομέρειες και εμπεριστατωμένα ή (καλύτερα) να αφαιρεθεί.

2) Αποκρατικοποίηση του φεστιβάλ. Πρέπει να γίνει ένας οργανισμός κινηματογράφου (όπως οι μη-κυβερνητικές οργανώσεις) με συνεχή, ετήσια δραστηριότητα στην πόλη με το φεστιβάλ να αποτελεί την κορωνίδα των εκδηλώσεων του. Τα μέλη του μπορούν να είναι και η βάση εθελοντών του φεστιβάλ. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει δουλειά βάσης, με λίγες μέρες το χρόνο δεν βγαίνει.

3)Χρηματοδότηση από το budget του φεστιβάλ ταινιών χαμηλού κόστους με συγκεκριμένη ατζέντα. Δηλαδή θα υποβάλλονται προτάσεις με short stories, θα αξιολογούνται τη μία χρονιά και κάποιες θα επιλέγονται για χρηματοδότηση ώστε να παρουσιαστούν στο επόμενο φεστιβάλ. Το παραπάνω μπορεί και να διαφέρει στη υλοποίηση το σημαντικό είναι να χρηματοδοτούνται ταινίες ΜΕΣΑ από το φεστιβάλ.

Karamanlis the Cleaner

Αφιερωμένο στον "σεμνότατο και ταπεινότατο" και πλέον τραγικά αποτυχημένο.  Ούτε οι κακόβουλοι δεν νομίζω πως περίμεναν τέτοια ανικανότητα από τον Κωστάκη. Είναι χαρακτηριστικό τι έγραφε το Time τον Οκτώβριο του 2006: (σε παρένθεση τα σχόλια μου)

Why Greece's Karamanlis Faces The Toughest Clean Up

Is corruption intractable in Greece? Two-and-a-half years ago, Greece's center-right New Democracy party rose to power, ousting long-serving socialists on a single policy pledge: to clean up the country's crooked public sector and root out rousfeti, a system of patronage that permeates every facet of Greek society. But half way into Prime Minister Kostas Karamanlis' term, not only has that cleanup not happened, but the reformers are now fielding accusations of corruption of their own. 

(αυτά είναι πριν το Βατοπέδι...)

Last month, Panayiotis Adamopoulos, director of Greece's competition watchdog, was arrested and jailed pending trial on charges of blackmail and extortion. He is accused of soliciting a €2.5 million bribe from a leading dairy manufacturer to settle a €25 million fine imposed on the company for price-fixing. Two other state officials, allegedly acting as middle-men, were also implicated in the scandal. In response, Karamanlis toughened anti-graft laws and reiterated his government's zero tolerance stand on corruption. 

(Δύο χρόνια "μηδενικής αντοχής" του ΚΚ μας έδωσαν το Βατοπέδι και την κυβέρνηση με τις περισσότερες συζύγους μελών της που ασχολούνται με Real estate)

That may not be enough. Transparency International, the global anti-corruption watchdog, ranks Greece in 47th place in its 2005 world corruption perceptions index, the worst score within the 12-nation eurozone. "Corruption," says George Kirtsos, an Athens-based publisher and political analyst, "is so imbued in Greek society that it's impossible to cure unless the political leadership drastically reduces the size of the state and limits state intervention in scores of agencies." Until then, says Kirtsos, "any talk of fighting corruption is mere political hot talk." 

(Αυτά να τα ακούν και οι ΓΑΠ & Co που ονειρεύονται...  Χωρίς μεταρυθμίσεις, με τον ίδιο κομματικό "στρατό", θα γίνουν πάλι τα ίδια)

Most Greeks agree. Opinion polls conducted in the wake of the September dairy scandal showed as much as 65.6% of Greeks unsatisfied by the government's bid to root-out corruption. Karamanlis' popularity also took a dip, of six-points, to 56.8%. But with nationwide municipal elections set for Oct. 15, opposition socialists have failed to make substantial political gains. Despite the recent scandal, a poll published in the Sunday edition of To Vima newspaper showed that 33.7% of Greeks said they still rely on Karamanlis' centre-right government to clean up the public sector's endemic corruption after nearly two decades of socialist rule. 

(Σε δύο χρόνια οι δημοσκοπίσεις δείχνουν ότι η υπομονή του Ελληνικού λαού έχει στερέψει.  Προηγείτε ο ΚΚ για καταλληλότερος αρά μόνο γιατί απέναντι του είναι ο ΓΑΠ)

Corruption, though, is just the start of Karamanlis' problems. The economy, under close supervision by the European Commission for Greece's breach of eurozone stability pact rules, has the 42-year-old prime minister in a bind, leaving him little room for maneuver on fiscal policy. Politicians and pundits will use the Oct. 15 election's results as measure of whether Karamanlis and his party has the staying power. 

(τώρα να δεις γλέντια με την παγκόσμια κρίση...)

A mid-term confidence boost by the electorate, say his aides, will help him face up to other challenges, such as boosting tax revenues, creating more jobs and opening up markets. If not, then Karamanlis' leadership, let alone his fight against corruption, may quickly come into question.

Πες αλεύρι, η Ντόρα σε γυρεύει...  (ίσως όμως και ο Αβραμό)

Κουταβάκια στο δάσος

Σήμερα ενώ περπατούσα στο σειχ-σου πίσω από το "Γένεσις" να'σου δύο ωραιότατα κουταβάκια να με ακολουθούν!



Πάνω που σκέφτηκα να τα πάρω σπίτι ακούστηκε το αγριεμένο γάβγισμα της μαμάς τους οπότε άνοιξα βήμα για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Μου έμεινε όμως η ιδέα να έχουμε ένα κουταβάκι στο σπίτι για παρέα. Οι μικρές σίγουρα θα ξετρελαθούν, η Αντιγόνη πάλι σίγουρα όχι!

Chitis @Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2008

(έκανα μεταφορά όλων των κριτικών του chitis εδώ για να είναι εύκολα προσβάσιμες και να μπορούμε να κάνουμε σχόλια. Chris συνιστώ να κάνεις και εσύ repost όλα όσα έχεις για το φεστιβάλ, βάλε και tags)

Να την κάνω εγώ (την αρχή) αν και σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δεν υπάρχει ούτε αρχή, ούτε τέλος.

Ήδη βρισκόμαστε στα μισά, έχω παρακολουθήσει κάποια φιλμ, όμως είναι τέτοια η δομή της διοργάνωσης (πάνω από 250 ταινίες, οι περισσότερες προβάλλονται για μία φορά) που και να σας συστήσω κάποιες δεν υπάρχει η δυνατότητα να σπεύσετε για να τις παρακολουθήσετε.

Οι μικρές αίθουσες τιγκάρουν με κόσμο, είτε με κανονικά (€ 7, τα θεωρώ πολύ αλμυρά) είτε με τα αμέτρητα μηδενικά εισιτήρια που κυκλοφορούν και ο πανζουρλισμός κρατά από νωρίς το πρωί ως πολύ αργά με τη λήξη των τελευταίων ταινιών.

Οργανωτικά, μην την ψάχνετε, Παρασκευή άρχισε το πανηγύρι και μέχρι την Πέμπτη δεν υπήρχαν ούτε έντυπα προγραμμάτων ούτε τα εισιτήρια στη διάθεση του κοινού.

Από όσα είδα, κρατάω το "The Wrestler" www.imdb.com/name/nm0004716
τού Darren Aronofsky (γνωστός μας από το Requiem of a dream) μια ταινία που θα βγει και στο κύκλωμα των αιθουσών, με θεματολογία από τον κόσμο του... Wrestling (ναι, αυτή την παλαιστική μαλακία που παρακολουθούν και εκστασιάζονται οι Αμερικάνοι) και πέρα από κάθε κινηματογραφική αρτιότητα, με έναν σπαρακτικό Mickey Rourke, αγνώριστο από τις πλαστικές και τα botox, να δίνει ρέστα στο ρόλο της Ζωής του, υποδυόμενος ίσως και τον ίδιο του τον εαυτό.

Είναι καλή ευκαιρία το φεστιβάλ, για αποτοξίνωση από τις τέλειες παραγωγές του εμπορικού κυκλώματος, να παρακολουθήσουμε έργα φτιαγμένα με λίγα μέσα από ικανούς δημιουργούς, με άσημους ερμηνευτές και ενοχλητική θεματολογία.

Πολύ ενδιαφέρον βρήκα το δανέζικο Frygtelig lykkelig (Terribly Happy) με θεματολογία και χαρακτήρες αδελφών Κοέν, σαν να παρακολουθείς το Fargo στη χερσόνησο της Γιουτλάνδης.

Αργό, δύσκολο και ενοχλητικό (όπως και προείπα) το ανεξάρτητο αμερικανικό Ballast ("Το έρμα")

Καλή αφορμή για να γνωρίσουμε τι συμβαίνει και έξω από τον (δυτικό μας) κόσμο το ιρανικό «Τόσο απλά» και εξόχως ψυχαγωγικό το Parking απο την Taiwan, το μόνο από όσα αναφέρω και επαναπροβάλλεται την Παρασκευή στις 22:00.

Το βράδυ του Σαββάτου, έχει και νέο Angelopoulos (sskape, γνωρίζω οτι, εξ απαλών ονύχων, εισαι Theo-enthusiast), θα έρθει και ο Willem Dafoe, για εισιτήρια όμως, ούτε λόγος.

Τόσο για αυτό, όσο και για το "W." τού Oliver Stone που θα προβληθεί αύριο, παρουσία του μεγάλου αμερικανού σκηνοθέτη.
[Τρι Νοε 18]

Τι θα συνέβαινε εάν μέσα στο κτίριο τού "Σινεέπ" κατοικούσε μία δεκαμελής οικογένεια, από την εβδομηντάρα γιαγιά (ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου) ώς το εξάχρονο εγγόνι της;

Αυτό και άλλα πολλά, μα παααάρα πολλά, συνέβησαν στο φιλιππινέζικο "Serbis", αλλά και εδώ όπου "Serbis" αποκαλείται η... εξυπηρέτηση, συνήθως στοματική, που μπορείς να τύχεις με 200-300 πέσος από κάποιο αγοράκι, κοριτσάκι ή κοριτσάκι με πουλάκι, κάποιον από τους πολλούς που συχνάζει κάπου εκεί κοντά, γι αυτή την ερωτική υπηρεσία.

Με αρκετές υπερ τού δέοντος ρεαλιστικές σκηνές, που ακόμα και σε φεστιβαλικό περιβάλλον έφεραν τους θεατές σε αμηχανία.

Ειδικά, οι δύο φιλιππινέζες μετανάστριες, μάλλον σαραντάρες στην ηλικία, είναι και δύσκολο να εκτιμήσεις τα χρόνια τους, που κάθονταν παραδίπλα μου ήταν οι πρώτες που έσυραν τον χορό των αποχωρήσεων από την αίθουσα.
Ακολούθησαν λίγοι ακόμα.
Αυτοί έχασαν και ένα πανέξυπνο σκηνοθετικό εύρημα στα τελευταία δευτερόλεπτα του φιλμ. ("Ρουλέτα το φεστιβάλ", όπως θα λεγε και ο christos".
---------------------------
"Ο μαμάκιας" (Momma's man) ήταν ένα εύστοχο σχόλιο πάνω στην αργοπορημένη ενηλικίωση και την ευθυνοφοβία.
Ιδιαιτερότητα της ταινίας οτι ο σκηνοθέτης έδωσε τους ρόλους των γονέων τού ήρωα της ταινίας, στους ίδιους τους (ερασιτέχνες ηθοποιούς) γονείς του ενώ το στόρυ διαδραματίζεται μέσα σε ένα απερίγραπτο διαμέρισμα, το ίδιο του το πατρικό σπίτι, στη Νέα Υόρκη.

Και είναι αυτές οι κουβέντες με τους συντελεστές των ταινιών, μετά την προβολή τους, που γουστάρω πολύ στο φεστιβαλ.
[Παρ Νοε 21]

Ποιος Μάνος και ποιος 'δυσσέας, να'ούμε;

Αγνοούν τον Χατζιδάκι και τον Ελύτη αλλά αναγνωρίζουν... Καρβέλα και Μακρυπούλια

Βέβαια, τα αποτελέσματα μιας τέτοιας έρευνας (που δεν ξέρω δυστυχώς, πόσο έγκυρη μπορεί να είναι) δε μου προκαλούν κάποια ιδιαίτερη εντύπωση, λίγο-πολύ αναμενόμενα τα θεωρώ, ενίσταμαι όμως στο γεγονός ότι επικεντρώνονται και κατακεραυνώνουν το οικογενειακό περιβάλλον αφήνοντας τους ίδιους τους ιθύνοντες (της έρευνας), τον κόσμο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, εντελώς "στην απ'έξω".

Την ίδια ώρα, ο Αλέξης Παπαχελάς ετοιμάζει για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ το αφιέρωμά του στους "ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ"

Μέσα από μια λίστα και τα πορτραίτα 100 Ελλήνων που το κοινό προεπέλεξε με ψηφοφορία, θα εκλεγεί (εκ νέου από το κοινό) ο μεγαλύτερος Ελληνας όλων των εποχών.

Βασίζεται στην αντίστοιχη και προ πενταετίας παραγωγή τού ΒΒC, "The Great Britons".

Η ελληνική εκατοντάδα είναι διαθέσιμη και εδώ en.wikipedia.org/wiki/Great_Greeks
με άμεσες παραπομπές και όση εγκυρότητα μπορεί να παρέχει η wikipedia.

Η Πιλάλα είναι δύο ετών!

Τέτοιες μέρες πριν δύο χρόνια ξεκινήσαμε την Πιλάλα μετά την συνάντηση με τον Αμερικανό φίλο στην "Διαγώνιο". Χαίρομαι που έγινε η αφορμή να αναπτύξουμε μια άλλη διάσταση στην σχέση μεταξύ μας. Ανεξάρτητα με το πόσο συμμετέχει ο καθένας πιστεύω ότι όλοι τελικά είμαστε μια ομαδική σκέψη και η επιθυμία μου για το μέλλον είναι να είμαστε ακόμα πιο ενεργοί και συμμετοχικοί. Για να παραφράσω τον Giorgio Gaber "η ελευθερία δεν είναι ο χώρος που μένει ελεύθερος, η ελευθερία είναι η συμμετοχή".
Εμπρός λοιπόν να γεμίσουμε λοιπόν το blog ακόμα περισσότερο!

Η σούμα της Παρασκευής

Παίρνω ιδέες από το "Friday Random" του Good-Math-Bad-Math και εγκαινιάζω ένα νέο εβδομαδιαίο post που θα έχει σε μορφή καταλόγου όσα άκουσα, είδα και διάβασα που μου έκαναν εντύπωση. Δεν είμαι σίγουρος εάν η Πιλάλα είναι το καλύτερο μέρος για να δημοσιεύω κάτι τέτοιο και ίσως αυτό να αλλάξει και να πάει στο προσωπικό και αγγλόφωνο blog μου mgpolitis.blogspot.com το οποίο έχω αφήσει προς το παρόν να αποτελεί απλά μια αποδελτίωση τών twitter posts που γράφω καθημερινά.

1. Levellers "What a beautiful day", το άκουσα μετά από καιρό και κατάλαβα ότι μου έλειψε. Το αστείο είναι ότι έψαχνα για το "Beautiful day" των U2!
2. Tool "Forty Six & 2" ένα από τα καλύτερα progressive metal συγκροτήματα To ακούω συχνά αλλά μόλις πριν λίγες μέρες η Αντιγόνη μου είπε - ξαφνικά - ότι της ακούγεται σαν ξεπατίκομα του Wish you were here και έπαθα ένα σοκ. Μετά όμως από προσεκτική ακρόαση πρέπει να πω ότι αν και δεν είναι αντιγραφή οι επιρροές είναι ολοφάνερες.
3. Ακόμα και ο Economist κάνει τον επικήδειο του Bush. Είναι απόλαυση να διαβάζεις τους νεο-φιλελεύθερους αγγλους (πρώην) ακόλουθους του Αυτοκράτορα να τον γκρεμίζουν και ιδεολογικά. Κάποιο τους τα έλεγαν καιρό...
4. Η βραβευμένη με όσκαρ ταινία Crash έδωσε τη ιδέα σε μια νέα σειρά της Αμερικανικής τηλεόρασης με τον ίδιο τίτλο. Τα πρώτα επεισόδια που είδα μου άρεσαν και θα την παρακολουθώ πλέον μαζί φυσικά με το Heroes. Επιδή δεν έχω χρόνο για παραπάνω από 2-3 σειρές την εβδομάδα σταματάω να παρακολουθώ το House που δείχνει να έχει φάει τα ψωμιά του και κουράζει με την επανάληψη
5. Overparenting είναι ίσως κάτι που πρέπει να μας απασχολεί. Μήπως δηλαδή γινόμαστε υπερβολικοί με την ακαδημαϊκή προετοιμασία των παιδιών μας? Πολύ ενδιαφέρουσα κριτική της βιβλιογραφίας και μια εμπεριστατωμένη σύνοψη στον New Yorker.
6. Tory Amos "Smells like teen spirit" άλλα και διάφορες άλλες διασκευές της. Μια μοναδική ερμηνεύτρια σε ιδιοσυγκρασιακές ερμηνείες.
7. Quantum of Solace, καλός ο νέος 007, αξίζει.

Δώσε και σε μας οικοπεδάκι...

Καταπληκτικό post για το Βατοπέδι και μάλιστα από επαγγελματία δημοσιογράφο! (σπάνιο) http://dimolog.blogspot.com/2008/11/golden-boys.html

Η προσωπική ξεφτίλα του Καραμανλή μέσα από τη συμμορία που άνθισε γύρο του σε όλο της το μεγαλείο. Μην πει κάποιος ότι ο ΚΚ δεν ήξερε, ότι θα τους στείλει όλους στον εισαγγελέα και άλλα γιατί αυτό δεν αναιρεί την απόλυτη πολιτική και διαχειριστική ευθύνη ενός πρωθυπουργού όταν επιλέγει συνεργάτες.

Άντε τώρα σεμνά και ταπεινά πάμε για μια οικονομική ύφεση.

Remember the '80s

Εκείνες τις γαμ**ένες Παρασκευές, πώς γινόταν και είχα πάντα Αγγλικά στη Βαφοπούλου (Προξ.Κορομηλά έναντι TV games by Kostas Karakatsanis);
Εμπαινα πάντα στο σπίτι, την ώρα της αποφώνησης απο τον κύριο Γκούτη και οριακά προλάβαινα το τελευταίο κλιπάκι, και κείνο ήταν συνήθως πετσοκομένο, το μισό έδειχναν για να μη ρίξουν τις διαφημίσεις.



Πες τώρα εσύ, στον σημερινό έφηβο του MTV και του Γιου-Τιουμπ, το δράμα που αντιμετώπιζες στην ηλικία του, να περιμένεις μισή ωρίτσα κάθε βδομάδα, για να δεις Κάλτσιουρ κλαμπ, Χιούμαν Λιγκ και Σίντι Λοπερ.
Απελπισία.
Μόνο εκεί, κατά τα Χριστούγεννα, σωζόταν η φάση, με το εορταστικό Μουσικόραμα διάρκειας μίας-μιάμισης ώρας.
_________________________
*Με την ευκαιρία, και μετά την τηλεφωνική καθοδήγηση του master-MgP, σάς προτείνω να ρίξετε μια δεύτερη ματιά, στο ανανεωμένο (σε εμφάνιση, και όχι περιεχόμενο) post μου "Τραγούδια διάλεξα για φίλους" που πρωτοδημοσίευσα πριν λίγο καιρό:

http://proinipilala.blogspot.com/2008/02/blog-post_02.html

Φεστιβαλ Κινηματογράφου....

Καθώς άρχισε το φεστιβάλ κινηματογράφου....ας γράψει ο καθένας για αυτές που είδε, ή θα ήθελε να δεί, ή πιστεύει ότι αξίζουν.....

Desire: Κάτω τα χέρια από τον Άγιο - Bono !

Εναλλακτικός τίτλος: " 'Έργα και ημέρες στο Σαιν-Τροπέ".

http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-1080636/What-St-Bonos-wife-say-partying-teenage-girls.html

Γι' αυτό μ' αρέσουν οι rock stars!
Επειδή χάνουν, βρίσκουν ή τέλος πάντων αλλάζουν δρόμο στην πορεία τους.
Και πάνε και έρχονται και πέφτουν και σηκώνονται.
Και ξαναπέφτουν.
Και ξανασηκώνονται.
Γιατί γουστάρουν τα πάθη τους και (συνήθως) λογαριασμό δεν δίνουν.
Ιδιαίτερα εάν έχεις τον πρότερο έντιμο βίο τού Μπόνο.
Που θέλει να κάνει παρελθόν την Παγκόσμια Φτώχεια (λέει).

Κι αν είναι ωραίο, εξόχως τιμητικό να συναντάς όποτε γουστάρεις και να ευλογείσαι από τον αρχηγό της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας ή να τραγουδάς το "Happy Birthday" στον ίδιο τον, αρχιαγωνιστή της ζωής, Νέλσον Μαντέλα, έχει άλλη νοστιμιά να θερίζεις backstage τους κόπους της επί σκηνής παρουσίας σου.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που, εικοσάρης, τραγούδησε για την Ματωμένη Κυριακή των συμπατριωτών του και την Πρωτοχρονιά όλων μας.
Αργότερα για τους Δρόμους που δεν έχουν Όνομα.

Σήμερα είναι μια άλλη μέρα.
It's a beautiful day, φίλε Άγιε.
Enjoy your... Party Girl(s).

.

.

(Μα, κι αυτό το μαλ**ισμένο, ήταν ανάγκη να ανεβάσει τις φωτογραφίες στο Facebook της;)

___________________________________________________________________

"Μπαμπά, ξύπνα και πες μου! Τι απάντησε ο Μαρούδας;"

Η φούσκα Ρουσόπουλου
Πώς μια -ούτε καν χρυσή- δημοσιογραφική μετριότητα κατάφερε να αναδειχθεί σε πρωθυπουργεύοντα της χώρας: μια ιστορία για γέλια και για κλάματα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

http://www.lifoland.gr/content/x6/1516


Υ.Γ. Ο τίτλος του post αφιερώνεται στον φίλο, που πριν πολλά χρόνια, ξύπνησε μέσα στα άγρια μεσάνυχτα τον πατέρα του, αγωνιώντας για την απάντηση τού τότε κυβερνητικού εκπροσώπου σε κάποιο ζήτημα (δεν θυμάμαι ποιό, αλλά υποθέτω) ελάχιστης σημασίας.

Κοσμικά.

http://www.highsociety.gr/default.aspx?newid=460

Βρε, πώς περνάει ο καιρός.

Βρέθηκα τις προάλλες σε ένα θέαμα, μια παράσταση από αυτές που ΑΝ την προτείνεις σε άλλους, θα αρχίσουν τα γκουκ-μουκ.

Εκατσα στη θέση μου και περίμενα την έναρξή της, όταν στο ακριβώς μπροστινό μου κάθισμα κάθησε μία σαραντάρα κυρία, της φουρνιάς μας δηλαδή, τόσο γενικά όσο και στην κυριολεξία εαν το κάνουμε πιο συγκεκριμένο και το περιορίσουμε στα όρια τού σχολείου που αποφοιτήσαμε.

Φουρνιά τού '86.

Μία κυρία που όταν ήταν κοριτσάκι, τής είχα (και με είχε) ... ιδιαίτερη αδυναμία και με συγκίνησε το γεγονός οτι την είχα μπροστά μου και - πιστέψτε με - σε πολύ, πολύ βελτιωμένη έκδοση.
Το κοινώς λεγόμενον "γυναικάρα".

Την είδα, την είχα μπροστά μου και ίσως και εκείνη με πρόσεξε (εάν βεβαίως με αναγνώρισε, παίζει και αυτό το ενδεχόμενο) αλλά κανείς δεν μίλησε στον άλλο.

Είχα να τη συναντήσω 22 (ολογράφως: είκοσι δύο) χρόνια.

Αυτό ήταν που με ενόχλησε περισσότερο.
Δεν με πείραξε που δεν ανταλλάξαμε κουβέντα, εαν υπήρχαν λόγοι θα το είχαμε κάνει όλον αυτόν τον καιρό.
Με χάλασε όμως όταν συνειδητοποίησα το γεγονός πως ανήκω πια στο ηλικιακό γκρουπ που επιτρέπει να έχω να συναντήσω μία από τις παιδικές μου αγάπες, πάνω από δύο δεκαετίες.

http://www.youtube.com/watch?v=TFMeru2subE

Μια ακρως ενδιαφέρουσα παράσταση "Ρεμπετικο"

Πέμπτη βράδυ και πήρα την καλή μου και πήγαμε στο Βασιλικό Θέατρο να παρακολουθήσουμε το θεατρικό " Ρεμπέτικο" .
Η παράσταση είχε μια ιδιαιτερότητα . Παιζόταν από το κρατικό θέατρο της Άγκυρας σε σκηνοθεσία του ίδιου του Φέρρη , όλο στα τουρκικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά .
Κανα δυο γκουκ μουκ άκουσα σε προτάσεις που έκανα να πάμε παρέα..
Η παράσταση(μιουζικαλ) ήταν πολύ καλή .Συγκρινόμενη δε με τα γνωστά φέσια που έρχονται στη Θεσσαλονίκη , ήταν υπερπαραγωγή .
Ο τουρκικός θίασος ήταν εξαιρετικός , με ηθοποιούς καλούς , με φωνές ποιοτικές και με σκηνοθεσία ποιοτική.
Πέραν της καλλιτεχνικής ποιότητας πάντως , ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια (καλλιτεχνική έστω) να νιώσουν κοντά Ελληνες και Τούρκοι .
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αντίστοιχη προσπάθεια από την πλευρά μας δεν έχει γίνει και σας λέω ότι εκτίμησα πολύ το ότι ασχοληθηκε το σημερινό θεατρο της Αγκυρας με ένα καθαρά ελληνικού περιεχομένου θέμα όπως αυτό της εξέλιξης (παράλληλα με τη ζωη στην Ελλάδα) του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Αν δεν κάνω λάθος έχει άλλη μια παράσταση αύριο Κυριακή . Αξίζει...

Μα τι μου θυμίζει...

Έτσι μου έκανε κλικ, όταν είδα την φωτο της συνεδρίασης του ΔΝΤ,



και οι δύο θέλουν τα λεφτά σου αλλά με διαφορετικό τρόπο.

μάλλον προτιμότεροι οι δεύτεροι...

Τεχνοτροπία "Ποντίκι".

Οσοι από εσάς έχετε διαβάσει έστω και μία φορά την εβδομαδιαία εφημερίδα "Ποντίκι", θα έχετε σταθεί στο πραγματικά ασύλληπτο σκουπιδοαρχείο φωτογραφιών του και το καυστικό του χιούμορ (κατ'άλλους: "χούμορ") που τις συνοδεύει.

Σε όσα στιγμιότυπα απεικονίζονται ανώνυμοι πολίτες, εκτός από τους γνωστούς επώνυμους μαϊντανούς της πολιτικής, οι εκδότες δείχνουν την απαιτούμενη υπευθυνότητα και προσθέτουν, άγαρμπα είναι η αλήθεια, μαύρα γυαλιά στα πρόσωπά τους.

Επιτέλους άνοιξε!

Τρία χρόνια αναμονή έκανε ο μικρός μου Μιχάλης, και τι απαντάς σε ένα παιδί που θέλει σώνει και καλά να μπει στον εντυπωσιακό, για τα μάτια του, Λευκό Πύργο;

Υπομονή.

http://www.mbp.gr/html/gr/pirgos.htm

http://www.mbp.gr/html/gr/index.htm

Ο Λευκός Πύργος, το σύμβολο της μεγααάλης φτωχομάνας (που λέει ο has) με τα τζιπ των 4000 cc (που συμπληρώνω εγώ) άνοιξε ξανά την πύλη του και υποδέχεται, εδώ και λίγες μέρες, κάθε ενδιαφερόμενο.

Πιστέψτε με, οι άνθρωποι του Βυζαντινού έχουν κάνει εντυπωσιακή δουλειά, ανάλογη με αυτήν της "μαμάς"-Μουσείου.

Ολη η σύγχρονη ιστορία της πόλης μέσα από κείμενα και άφθονο οπτικοακουστικό υλικό.

Και όταν λέω άφθονο, το εννοώ!

Μόνο λίγη υπομονή (επι πλέον) χρειάζεται στην ουρά, καθώς μόνο εβδομήντα επισκέπτες επιτρέπονται ταυτόχρονα μέσα στο μνημείο.

Και μία σημαντική έλλειψη όσον αφορά την παρουσία μόνο της ελληνικής γλώσσας στην παρουσίαση της έκθεσης.

Ας είναι, καινούριο είναι το μαγαζί...

Ο Λευκός μας Πύργος, καθημερινά (εκτός Δευτέρας) και ως τις 3 μ.μ.

.

Και είναι αυτή η θέα τής μητέρας μας πόλης, πάνω στις πολεμίστρες, το καλύτερο ρετιρέ όλων, που δε θες να κατέβεις με τίποτα.

Γιάννης Γαϊτης. " 'Ολοι και μόνος ".

Σε αντίθεση με την αναιμική Infosystem, (την λειτουργία τής οποίας δεν αντελήφθην όσο βολτάριζα κάπου παραδίπλα της), όσοι από εσάς βρεθείτε στην περιοχή πλησίον της ΔΕΘ, αφιερώστε μισή ώρα στην αναδρομική έκθεση του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης για τον Γιάννη Γαϊτη και γνωρίστε (ή ξανασυναντείστε) έναν σημαντικό, καινοτόμο Έλληνα καλλιτέχνη.

http://www.mmca.org.gr/el/exhibition.htm?m=1;2

Zeitgeist: Addentum

Βρείτε χρόνο και δείτε το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ Zeitgeist: Addentum διαθέσιμο επίσημα εδώ και με ελληνικούς υπότιτλους Ειδικά η εισαγωγή, περίπου τα πρώτα 6-7 λεπτά είναι ένα εικαστικό αριστούργημα. Με μια λέξη το θέμα είναι money mechanics, δηλαδή πως δουλεύει ο κύκλος του χρηματικού οικοσυστήματος. Κάπου λίγο παρασύρεται σε ιστορίες συνωμοσίας αλλά το συγχωρείς γιατί οι προθέσεις είναι καλές παρά το fact checking που χρειάζεται.
Δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι εάν δεν ήταν για ένα tweet του phaistonian, να'ναι καλά.

Infosystems 2008

Δείτε τις φωτό με σχόλια στο flickr. Γενικά είναι ένα πανηγύρι χωρίς νόημα. Έμεινα μόνο λίγη
ώρα αλλά είναι πλέον φανερό ότι πρέπει ή
να αλλάξει ριζικά ή να καταργηθεί.

Η εξέλιξη ενός εξωφύλλου

Σαν παλιός παλιός βινυλιάς (~1000 κομμάτια) και εγώ έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα εξώφυλλα. (θυμάστε το post με το cover-head?) Ειδικά οι παραλλαγές σε ένα θέμα μπορούν να είναι μια ιστορία μόνες τους. Βρήκα λοιπόν αυτό site που έχει μαζέψει πάρα πολλά και ωραία και το συνιστώ. Ξεχώρισα το "Elvis Presley" που έδωσε το αριστούργημα "London Calling" και πολλά άλλα πάνω σε αυτό πλέον βέβαια όπως θα δείτε.
Οι Beetles γενικά έχουν την τιμητική τους, όπως και Pink Floyd αλλά νομίζω ότι το Abbey Road είναι όλα τα λεφτά σε ότι αφορά τους εικαστικούς επίγονους.

Οπτικοποιόντας τον πολιτικό λόγο

Ωραία δουλειά του nylon.gr που χρησ. το wordle για να κάνει ένα σύννεφο πυκνότητας-συχνότητας των λέξεων κλειδιά που χρησημοποίησαν οι ΓΑΠ και ΚΚ κατά την ομιλία τους στην ΔΕΘ του Σεπ. 2008.
Λεπτομέρειες και ανάλυση στο post της nylon αλλά μεταφέρω εδώ το σύννεφο του ΚΚ
και αυτό του ΓΑΠ


Σαν να λένε "Θα" "μεταρρυθμίσω" την "ανάπτυξη" του "κράτους" της "Ελλάδας"!

Εικόνες από την Σαντορίνη

Ημεροβίγλι, Σαντορίνη: 30 ευρώ για μια φούστα τζιν από το πανέρι!

Ταξί στην Οία, Σαντορίνη. Δεν ρώτησα τιμή ;-)

Ένα καφέ, ένα παγωτό, δύο ποτηράκια τσικουδιά με Θέα στο Ημεροβίγλι = 32 Ευρώ. Ωραία θέα πάντως!

Για να μην είμαι γκρινιάρης, η Σαντορίνη είναι υπέροχη και αξίζει να πάει κανείς για μερικές μέρες απλά όχι το καλοκαίρι για τις "κλασσικές" διακοπές με παραλία, ήλιο και μπάνια. Βρεθήκαμε στην Σαντορίνη στο τέλος του Αυγούστου για τον γάμο πολύ καλού φίλου. Ήρθε και ο Chris με την Χαρούλα αλλά περισσότερα σε επόμενο ποστ για τις περιπέτειες και εντυπώσεις.

Διεθνής Ελληνική Αδιαφάνεια

Βγήκε η έκθεση από την οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια. Αντιγράφω:

Η Διεθνής Διαφάνεια μια Διεθνής Μη Κυβερνητική Οργάνωση, διεξάγει κάθε χρόνο την έρευνα για την αντίληψη που υπάρχει σε κάθε χώρα σχετικά με την έκταση της διαφθοράς. Ο Δείκτης Αντίληψης της Διαφθοράς δημοσιεύεται από τη Διεθνή Διαφάνεια από το 1995 και βασίζεται σε έρευνες αναγνωρισμένων ιδιωτικών και διεθνών οργανισμών που διερευνούν την εκτίμηση που έχουν επιχειρηματίες, ακαδημαϊκοί και αναλυτές οικονομικών κινδύνων για χώρες όπου δραστηριοποιούνται. Πρόκειται για την πιο έγκυρη έρευνα αυτού του τύπου στην οποία το 2008 μετείχαν 11 ανεξάρτητα κέντρα με 13 διαφορετικές έρευνες.

Ο φετινός δείκτης της Διεθνούς Διαφάνειας (CPI 2008) βαθμολογεί την Ελλάδα με 4.7 βαθμούς. Η μέτρηση βασίστηκε σε 6 διαφορετικές έρευνες – μελέτες και έλαβε υπόψη της στοιχεία του 2008 (3 έρευνες) και του 2007 (3 έρευνες).

Η Ελλάδα σημειώνει ξανά βελτίωση στη βαθμολογία. Η Ελλάδα όμως με τη νέα βαθμολογία 4.7 στα 10 εξακολουθεί να βρίσκεται όχι μόνο στην τελευταία θέση ανάμεσα στα παλαιά 15 μέλη της Ε.Ε. αλλά και κάτω από τη βάση του 5, γεγονός που υποδεικνύει ότι η προσπάθεια βελτίωσης πρέπει να συνεχιστεί με ακόμα πιο έντονους ρυθμούς.

Η Διεθνής Διαφάνεια – Ελλάς επισημαίνει την άμεση ανάγκη η μάχη κατά της διαφθοράς να αποτελέσει κοινό παρονομαστή δράσης για όλες τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας αλλά και της πολιτικής. Κανείς δεν περισσεύει. Όλοι μαζί πρέπει να απομονώσουμε τα αποστήματα που δηλητηριάζουν την καθημερινότητά μας. Η συμμετοχή στην «Ανοικτή Κοινωνική Συμμαχία Ακεραιότητας και Διαφάνειας» μας κάνει πιο δυνατούς.

Διάβασα και το παραλήρημα για εσωτερική κατανάλωση του ΚΚ και μπορώ να πω γέλασα. Τι να θυμηθεί κανείς, το "σεμνά και ταπεινά", τους νταβατζήδες, την επανίδρυση, το κοίτα-ποιος-μιλάει "αρχιερέα της διαπλοκής" στον Σημίτη... Κρίμα γιατί αυτή η κυβέρνηση έδειχνε ότι μπορούσε. Τελικά την κουβαλάνε τα γεγονότα και απλά οι πιο καλόπιστοι οπαδοί της κατάντησαν να λένε "μπράβο" για τα αυτονόητα δηλαδή να επεμβαίνει ο εισαγγελέας και να καταδικάζονται οι ένοχοι αφού τους έχει ξεφωνίσει το Πανελλήνιο.

Επαναλαμβάνω την πρόταση μου: στις ευρωεκλογές μαύρο και στους δύο δεινόσαυρους.

Το μικρό σπίτι στο λιβάδι

Τις τελευταίες μέρες πάω για περπάτημα/τρέξιμο στο Σειχσου, πάνω από την γέφυρα του περιφερειακού στα Κωνσταντινουπολίτικα. Παρατήρησα λοιπόν ότι εκτός από τα πάμπολλα παραπήγματα υπάρχει και ένα κανονικότατο σπίτι! Εάν είναι νόμιμο θα ενδιαφερόμουν και εγώ για ένα σπιτάκι στην περιοχή ;-)

Κάτω αριστερά είναι η γέφυρα και μετά η ταβέρνα "Ο λόφος". Εδώ και μια φωτογραφία του περί ου ο λόγος:Εάν μεγεθύνεται την φωτογραφία θα δείτε ότι υπάρχει full size ιστός για να κυταματίζει περίφανη η γαλανόλευκη εκεί στην εσχατιά του πολιτισμού μας. Ακόμα καλύτερα φαίνεται η σημαία στην λήψη από πίσω από το σπίτι.
Για να πάρετε μια ιδέα της διαδρομής δείτε τι ανηφόρες πρέπει να τραβήξεις... Εγώ την έκανα περπατητός αλλά θα ήθελα κάποια στιγμή να μπορώ να την ανέβω και εγώ με mountain bike.
Κάποια στιγμή αγαπητέ Θέμη μπορεί να βολτάρουμε παρέα! Τι λέτε να βάλουμε στόχο μια κοινή εκδρομή με ποδήλατα στο μέλλον?

Κάτι άσχημο...

Image by pfv. via FlickrΔιάβασα σήμερα για την καταδίκη του ιερού τέρατος της πολιτικής ζωής της λεβεντομάνας χασισο-Κρήτης. Δώδεκα μήνες με αναστολή έφαγε ο Κεφαλογιάννης senior γιατί προσπάθησε να επηρεάσει αστυνομικό για να αλλάξει την κατάθεση του και να ευνοηθεί ο χασισο-καλλιεργητής γιός ψηφοφόρου του. Μαζί του με έξι μήνες και ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Ρεθύμνου της Ν.Δ. Σπανουδάκης για το ίδιο περιστατικό. (Σταύρο είδα το post σου αφού το είχα στείλει).
Το θέμα δεν είναι φυσικά κομματικό αλλά είναι ενδεικτικό του μαφιόζικού τρόπου που λειτουργεί το πολιτικό-πελατιακό σύστημα ειδικά στην Κρήτη. Το αίσχος νομίζω είναι κοινό και για τα δύο "κόμματα εξουσίας" και αυτό που θα πρότεινα σε όποιον θέλει να γίνει κάτι διαφορετικό είναι να ΜΗΝ ψηφίσει κανένα από τα δύο. Η νοοτροπία της ρεμούλας και των Βατοπεδίων μπορεί να αλλάξει εάν σταματήσουν οι δύο μεγάλοι να εναλλάσσονται. Έχουν βγει οι παπαγάλοι των δημοσκοπήσεων για να μας πείσουν πως ο ΓΑΠ έγινε ξαφνικά γκανιάν και θα γίνει ο μεσσίας που θα μας λυτρώσει από την "επάρατη" διακυβέρνηση. Βρε ούστ νομιστεράκια...
Βγαίνουν οι λαϊκιστές όλων των παρατάξεων και κλαίνε για την Ολυμπιακή ή για την Siemens σε μας που έκλεισε. Ξαφνικά όλοι διαπίστωσαν ότι η ελεύθερη αγορά λειτουργεί με την "δημιουργική καταστροφή" και αυτό μας ξινίζει. Μα το πρόβλημα ειδικά στην Ελλάδα είναι ότι ακριβώς δεν αφήνουμε τον με ίσους όρους ελεύθερο ανταγωνισμό να ρυθμίσει την οικονομία αλλά παρεμβαίνει το κράτος με διάφορες ρυθμίσεις υπέρ "δικών μας" επιχειρηματιών και ομάδων πίεσης. Πλήθος τα παραδείγματα, αρχίζοντας από Ολυμπιακή, ΕΒΟ, ΔΕΗ + Ανάδοχοι, ΟΤΕ+ Προμήθειες και άλλα. Το πρόβλημα της ΝΔ είναι ότι δίνει την εντύπωση εταιρίας προσωπικού πλουτισμού φίλων και συνεργατών, όχι πάντα με παράνομο τρόπο αλλά σίγουρα με ανήθικο. Η περίπτωση Βουλγαράκη είναι χαρακτηριστική, όπως παλιότερα και του μάστορα του χρηματιστηρίου Νεονάκη.
'Έχει γίνει καμία σοβαρή έρευνα για το πως αξιοποιήθηκαν τα δις σε αντισταθμιστικά οφέλη από τα εξοπλιστικά προγράμματα? Υπάρχουν ποσοτικά στοιχεία για το πόσο βοήθησαν την ανάπτυξη εταιριών υψηλής τεχνολογίας στην Ελλάδα, που είναι ουσιαστικά ο σκοπός τους?
Επαναλαμβάνω, όσο συνεχίζουμε με παρωχημένα, σκουριασμένα και απολιθωμένα κομματικά μαγαζιά δεν υπάρχει φως. Η λύση είναι να διαλυθούν και οι δύο μεγάλοι σχηματισμοί, να χάσουν τη δουλειά τους όλοι οι εγκάθετοι μόνιμοι μανδαρίνοι των κομματικών μηχανισμών τους και να γίνουν νέα κόμματα με φρέσκους μανδαρίνους που τουλάχιστον θα έχουν μερικά χρόνια μπροστά τους μέχρι να βρομίσουν. Μετά, ο κύκλος της φύσης θα αρχίσει ξανά.
Υπάρχουν σίγουρα ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά αυτές δεν έχουν τόσο μεγάλη εξάρτηση με την κομματική τοποθέτηση. Βασικά υπάρχουν προοδευτικοί και συντηρητικοί. Τα «δεξιά vs αριστερά» πλέον είναι για το μουσείο. Μεγαλύτερη σημασία έχει πως τοποθετείτε κανείς σε βασικά ζητήματα που δεν είναι μονοσήμαντα είτε είσαι προοδευτικός είτε συντηρητικός , όπως:
1. Χωρισμός εκκλησίας – κράτους με υποχρεωτικό πολιτικό γάμο και βάφτιση, φορολόγηση της περιουσίας, ο κληρικός δεν θα είναι πια δημόσιος υπάλληλος κλπ
2. Εκτρώσεις
3. Έρευνα με βλαστοκύτταρα
4. Μεταναστευτική πολιτική και ενσωμάτωση μεταναστών
5. Εξοπλισμοί και στρατιωτική θητεία
6. Αλλαγή του αρ.16 και ιδιωτικά ΑΕΙ
7. Κοινωνικό κράτος, υποστήριξη μητρότητας
8. Δημόσια/ιδιωτική υγεία
9. Διαχείριση αποθεματικών των ταμείων
Στην Αμερική για παράδειγμα η υποψήφια των ρεπουμπλικάνων για την αντιπροεδρία Sara Palin πιστεύει στην Γένεση της βίβλου και όχι στην θεωρεία της εξέλιξης. Θεωρεί δηλαδή ότι η Γή δημιουργήθηκε πριν 5000 χρόνια και ότι ο άνθρωπος εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά ως προϊόν θεϊκής επέμβασης. Αυτό το ούφο μπορεί θεωρητικά να πατήσει το κόκκινο κουμπί που στέλνει πυρηνικά. Τέτοια ούφο υπάρχουν πολλά και στα δικά μας μέρη αλλά δεν το λένε (βλέπε και ΛΑΟΣ). Αυτή είναι η πραγματική μάχη που πρέπει να δώσουν όλοι όσοι πιστεύουν στις αρχές του διαφωτισμού. Να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό σύστημα που προωθούνται φωτισμένοι άνθρωποι, προοδευτικοί πραγματικά και όχι μόνο στα κομματικά σημαιάκια.
Δείτε μια ενδιαφέρουσα ομιλία πάνω στο θέμα του ποιες αρχές χαρακτηρίζουν προοδευτικούς και συντηρητικούς στην Αμερική, από την έρευνα του ψυχολόγου Jonathan Haidt, που δείχνει χαρακτηριστικά ότι η στάση ζωής των μεν και δεν μπορεί να είναι ούτε καλή ούτε κακή. (εδώ μια πιο εκτεταμένη ομιλία). Είναι απλά διαφορετική και πρέπει να μάθουμε να την σεβόμαστε και να την καταλαβαίνουμε. Αυτό που έχει σημασία είναι να βρίσκουμε πολιτικούς με ανοιχτό μυαλό, τόσο προοδευτικούς όσο και συντηρητικούς. Γιατί μικρή σημασία έχει εάν δηλώνεις του συνασπισμού αλλά θεωρείς «νόμο το δίκιο του εργάτη» ή είσαι ΛΑΟΣ και βλέπεις την Ελλάδα σαν μια θεοκρατική δημοκρατία τύπου Ιράν.

Σεμνα και ταπεινα....αρχισαν οι μπαλωθιες

Διαβαστε ενα αρθρο για την Κρητικη λεβεντια (μαγκια) και τα 50 χρονια θητειας του κ. Κεφαλογιαννη
http://www.news247.gr/a/4!61415

Σε 12 μήνες φυλάκιση με αναστολή καταδικάστηκε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γιάννης Κεφαλογιάννης για απόπειρα υπόθαλψης εγκληματία και ψευδορκία, από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου.

Η δίκη κράτησε πάνω από οκτώ ώρες και οπαδοί του βουλευτή Ρεθύμνου κατέκλυσαν το δικαστικό μέγαρο προκειμένου να εκδηλώσουν την υποστήριξή τους στον κ. Κεφαλογιάννη. Ο πρώην υπουργός είχε κατηγορηθεί για πιέσεις προς αστυνομικό, ώστε να αλλάξει την κατάθεσή του υπέρ ανθρώπου, ο οποίος ήταν υπόδικος για εμπορία ναρκωτικών.

Ο πρώην υπουργός στην απολογία του παραδέχθηκε ότι είχε συνάντηση με τον αστυνομικό, αλλά αρνήθηκε ότι του άσκησε πιέσεις και ισχυρίστηκε ότι απλώς ζήτησε ενημέρωση για την υπόθεση, καθώς ο πατέρας του κατηγορούμενου είχε ζητήσει τη βοήθεια του βουλευτή, επειδή πίστευε ότι αδικούσαν τον γιο του.

Κατά τη διάρκεια διακοπής της δίκης και εν αναμονή της απόφασης ο κ. Κεφαλογιάννης επιτέθηκε φραστικά με βαρείς χαρακτηρισμούς εναντίον δύο αστυνομικών μαρτύρων, προσπαθώντας προφανώς να αποδείξει ότι δεν έχει σχέση με την...κακώς εννούμενη λεβεντιά των Ζωνιανών.

Μετά την καταδικαστική απόφαση ο πρωθυπουργικός σύμβουλος έκανε λόγο για σκευωρία και εξέφρασε την πικρία του για την αμαύρωση των πενήντα χρόνων θητείας του στο κοινοβούλιο και του έντιμου βίου του.

Τέλος, σε φυλάκιση 6 μηνών με αναστολή καταδικάστηκε και ο συγκατηγορούμενός του και πρόεδρος της ΝΟΔΕ Ρεθύμνου Αρκάδιος Σπανουδάκης, για έμμεση συνέργια στο αδίκημα της υπόθαλψης εγκληματία.

Και κάτι όμορφο...

Γιά όσους δεν είδαν το ουράνιο τόξο που ξεπρόβαλε προχθές παραθέτω μία φωτογραφία αυτού.

Tα παιδια απο το Βατοπεδι

Αυτη η ιστορια με το Βατοπεδι ηρθε να επιβεβαιωσει με το πιο εκκωφαντικο τροπο το πως σκεφτονται και ενεργουν οι αυτοαποκαλουμενοι και "εκπροσωποι του Θεου". Χωρις καμια τσιπα, χωρις κανενα δισταγμο και εχοντας ως σκοπο αυτο που ολοι οι κοινοι πολιτες της κοινωνιας μας εχουν : το χρημα. Τι και αν αυτοι θεωρουνται "πνευματικοι", "μοναχοι" ή ανωτεροι ανθρωποι που εφυγαν απο την κοινωνια για να ερθουν πιο κοντα στο Θεο.
Κοντα σε αυτο το διαλογισμο, και σε αυτη τη θεια επικοινωνια γουσταρουν και κανενα Ολυμπιακο Ακινητο ως ανταλλαγμα στις τεραστιες εκτασεις που κατεχουν ή που ΦΑΙΝΕΤΑΙ οτι κατεχουν
Εχετε ποτε σκεφτει οτι η Εκκλησια δεν πληρωνει φορους στο Ελληνικο κρατος???
και τι θα γινοταν αν πληρωνε για ολες αυτες τις εκτασεις??
Κατεχει ενα πολυ μεγαλο κομματι της Σιθωνιας, τωρα θα αρχισουν να αποκαλυπτονται και εκτασεις λιμνων, οχθες ποταμων και κανεις δεν ξερει τι αλλο στη συνεχεια.
Μηπως εμεις ως φορολογουμενοι θα πληρωναμε λιγοτερα αν αυτος ο οργανισμος χρηματος που αποκαλειται Εκκλησια φορολογουνταν???
Βεβαια συνενοχο σε αυτο το εγκλημα ειναι το κρατος και οι κυβερνησεις και των 2 μεγαλων κομματων

Διαβάστε επισης στο σημερινο Ε.Τ. πως αντιδρουν οι ανθρωποι που εχουν κτηματα στην Βιστωνιδα εδω και πολλα χρονια (http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/issues/2008/09/17/170908%2012.pdf)
Περιμενω σχολιασμο, ειδδικα απο τον Mgp που πιστευα οτι θα το ειχε κανει θεμα εδω και καιρο

Αφιερωμένο στην Κ. Ρεπούση και την ομάδα της.

Το κάτωθι link αφιερώνεται σε όλους όσους πιστέουν ότι οι Ελληνες συνωστίστηκαν στην Σμύρνη (την ίδια έκφραση χρησιμοποιούν οι Τούρκοι στα μουσεία τους κάτω απο τις αντίστοιχες φωτογραφίες).

http://www.greekinsuranceclaims.com/gr/board.php3

Has είναι καλό για διαφήμηση.

Περιμένω κέρασμα αν κάποιος πιλαλίτης είναι εκατομυριούχος.

Αιμοδοσία Σεπτεμβρίου

Κύριοι ,

Αιμοδοσία θα κάνουμε την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008΄.

Ωρα 10.30 .

Τόπος Ιπποκράτειο ΓΝΠΘ(από την κάτω είσοδο)

Διαδώστε το σε δικούς μας .Όλοι οι καλοί χωρούν .

Στο κάτω κάτω στη μερίδα της "Πιλάλας "θα εισρεύσουν οι φιάλες .

Όλοι μαζί στον καλό αυτόν σκοπό !

Ιδέες - Σενάρια

Κατορθωσα να δω επιτελους - μετα απο πολυ καιρο - μια ταινια, που ειχε πολυ καλες (να μην πω διθυραμβικες) κριτικες, τοσο απο "επισημα" χειλη, οσο και απο γνωστους (chitis). Μιλαω για το "Before the Devil Knows You're Dead" του Sydney Lumet (http://www.imdb.com/title/tt0292963/). Εγω θα διαφωνησω για ενα κομματι του εργου με ολους τους παραπανω. Οντως η ταινια ειχε ενα απολυτως ενδιαφερον θεμα, καταπληκτικες ερμηνειες, κυριως απο τους τρεις αντρες πρωταγωνιστες, πολυ καλη σκηνοθεσια, ψιλοταραντινικο μονταζ με παιχνιδια του χρονου, ομως κατα την προσωπικη μου αποψη απο ενα σημειο και μετα το σεναριο εγινε υπερβολικο.
Σε μια ασυνδετη πια οικογενεια ειναι πολυ σπανιο να συμβουν οοοοοολα αυτα που συμβαινουν την τελευταια μιση ωρα και φυσικα ειναι φυσιολογικη εξελειξη στο τελος της ταινιας να αναφωνησεις "ε, αυτα συμβαινουν στον κινηματογραφο". Δεν αναφερω λεπτομερεις μηπως καποιοι ενδιαφερθουν αν την δουν καποια στιγμη.
Γνωριζα εκ των προτερων οτι η ταινια σεναριακα εμοιαζε με την ταινια του αγαπητου Woody Allen Cassandra's Dream (http://www.imdb.com/title/tt0795493/), η οποια συγκρινομενη με την ταινια του Sydney Lumet, ηταν πιο αναλαφρη, λιγοτερο σκοτεινη αλλα τελικα περισσοτερο αληθοφανης.

Ολα αυτα τα γραφω για να εκφρασω την αποψη μου οτι ο συγχρονως κινηματογραφος στην συντριπτικη του πλειοψηφια φτιαχνει αρτια τεχνικα ταινιες (σκηνοθεσια, μονταζ, ερμηνειες κ.λ.π.) αλλα σαφως χωλαινει σεναριακα. Λειπουν οι φρεσκιες ιδεες. Αποδειξη τα ολοενα και αυξανομεν remake, κατι που αλλωστε φαινεται και στη μουσικη σκηνη με συγκροτηματα τυπου Pink Martini και Nouvelle Vague και φυσικα με αμετρητες διασκευες σε ολο το φασμα της.

Ιστορία μιας ζωής

Διάβασα την παρακάτω ιστορία ενός μετανάστη στα "Νέα" και την μεταφέρω αυτούσια. Υπεύθυνος για την δημοσίευση είναι ο Γκαζμεντ Καπλάνι, συγγραφέας-δημοσιογράφος (επίσης blogger), μετανάστης από την Αλβανία και ο ίδιος και που στα 18 του ήρθε στην Ελλάδα, σπούδασε και ρίζωσε σπάζοντας το στερεότυπο που υπάρχει για τους συμπατριώτες του. Η ιστορία που μας μεταφέρει είναι για έναν Ιρανό μετανάστη, μια ζωή κινηματογραφική ταινία που δεν έχει ακόμα φτάσει στο happy-end. Μέσα σε αυτή υπάρχουν κομμάτια που με κάνουν πραγματικά περήφανο για κάποιους συμπατριώτες μας που με ανθρωπιά βοηθάν αυτούς τους ανθρώπους. Μακάρι να γίνουν περισσότεροι.

Μια ιστορία από το Ιράν

Στη φωτογραφία φαίνονται μόνο τα χέρια του Μαξίμ. Για λόγους προσωπικής ασφαλείας ο ίδιος δεν ήθελε να φωτογραφηθεί το πρόσωπό του. Κάποιες λεπτομέρειες της ζωής του, ονόματα πόλεων και ανθρώπων παραλείπονται από το κείμενο για τους ίδιους λόγους…

«Με λένε Μαξίμ. Γεννήθηκα στην Τεχεράνη πριν από 35 χρόνια. Οι γονείς μου ήταν εύποροι. Είχα μια αδελφή, δέκα χρόνια μεγαλύτερη και πολύ όμορφη. Είμαι ο μοναδικός επιζών της οικογένειας... Όταν ανατράπηκε ο Σάχης, ήμουν στην Α΄ Δημοτικού. Οι δασκάλες μας, ξαφνικά, φόρεσαν μαντίλα. Μας χώρισαν σε αγόρια και κορίτσια. Μια μέρα αστυνομικοί με πολιτικά συνέλαβαν τον δάσκαλό μας σε ώρα μαθήματος, δεν ξέρω γιατί. Η μητέρα μου ήταν άθεη, αναγκάστηκε να φορέσει μαντίλα. Και η αδελφή μου φόρεσε μαντίλα. Εκείνη διάβαζε πολύ, ζωγράφισε, άκουγε συνέχεια Βeatles και εκδήλωνε ανοιχτά την απέχθειά της για τους ισλαμιστές. Οι γονείς μου φοβόντουσαν. Ήμουν δώδεκα χρόνων όταν συνέλαβαν την αδελφή μου. Την έκλεισαν στο Εβίν, στη φυλακή όπου βάζουν τους αντιφρονούντες. Μια βραδιά έκαναν ντου οι μυστικές υπηρεσίες στο σπίτι μας, έψαχναν κι έσπαγαν... Μερικές μέρες αργότερα μάθαμε ότι η αδελφή μου εκτελέστηκε για συμμετοχή σε αντικαθεστωτική οργάνωση. Ήταν φοιτήτρια, 22 χρόνων. Τη σορό της δεν μας την έδωσαν. Ούτε ξέρουμε πού την έθαψαν. Δεκαπέντε χρόνων πήγα στον πόλεμο με το Ιράκ. Πήγα με ενθουσιασμό. Μισούσαμε το καθεστώς, πολεμούσαμε όμως για την πατρίδα μας. Με πήγαν στην Ντοκόχε, στο Νότιο Ιράν. Οβίδες έπεφταν συνέχεια, το έδαφος τρανταζόταν. Σήμερα όταν ακούω δυνατό θόρυβο, τρομάζω. Εμάς τα ανήλικα μας πήγαιναν να κατασκοπεύσουμε τις κινήσεις των Ιρακινών. Ο στρατός τους είχε τα πάντα. Ρωσικά και αμερικανικά όπλα, πολλά τανκς. Εμείς είχαμε Καλάσνικοφ, μπαζούκας και μπαγιάτικο κριθαράκι. Σε μια από τις κατασκοπευτικές αποστολές είδα μόνο μια φοβερή λάμψη να φωτίζει τη νύχτα. Ξύπνησα στο νοσοκομείο. Είχα τραυματιστεί στο πρόσωπο. Αυτή η ουλή εδώ είναι το ανεξίτηλο ενθύμιο αυτού του πολέμου. Στο μέτωπο είδα πολλά πτώματα, Ιρανούς και Ιρακινούς, δίπλα δίπλα σαν φίλοι παλιοί...
Με έστειλαν πίσω στην Τεχεράνη. Τελείωσα το λύκειο. Έδωσα εξετάσεις για να περάσω στο πανεπιστήμιο. Κόπηκα για κακή γνώση του Κορανίου και κακό βιογραφικό. Μετά την απόρριψη με κάλεσαν στο στρατό. Υπηρέτησα κοντά στα σύνορα με το Ιράκ, στην περιοχή του Κουρδιστάν. Υπήρχαν πολλές αψιμαχίες με Κούρδους αυτονομιστές, εμείς οι συνοριοφύλακες ήμασταν στόχοι. Δυο χρόνια εκεί, σε άθλιες συνθήκες. Πολλές φορές δεν είχαμε ούτε νερό, μαζεύαμε χιόνι και το βράζαμε... Μετά την απόλυση έδωσα ξανά εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Αναγκαστικά διάβασα πολύ το Κοράνι. Πώς μου φάνηκε; Ένα κατάλληλο βιβλίο για να το μάθεις απέξω. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ότι δεν είχε καμία σχέση με τον πολιτισμό μας, με τους ποιητές μας, που από τον Μεσαίωνα τραγουδούσαν το κρασί, τον έρωτα και τις γυναίκες... Πέρασα στις εξετάσεις, στο τμήμα Αρχαιολογίας. Τον περισσότερο χρόνο μελετούσαμε τη ζωή του Μωάμεθ παρά κάτι σχετικό με το αντικείμενό μας.

Ο Μαξίμ σκιτσογραφεί το πρόσωπο του μουλά που προέδρευε στην πανεπιστημιακή επιτροπή

Ήμουν στο τρίτο έτος, οδηγούσα το αυτοκίνητό μου, όταν με σταμάτησαν οι Φρουροί της Επανάστασης. Ήταν Πέμπτη, το θυμάμαι καλά, κάθε Πέμπτη κάνουν ελέγχους. Μου βρήκαν κασέτες με ροκ μουσική. Με έσυραν στο τμήμα, μου έσπασαν τις κασέτες, με έδειραν. Οι γονείς μου πλήρωσαν εγγύηση και με άφησαν ελεύθερο. Με απέλυσαν όμως από το πανεπιστήμιο με την αιτιολογία «κακός μουσουλμάνος».Οι γονείς μου με παρότρυναν τότε να φύγω, έστω για κάποια χρόνια. Τους ρώτησα γιατί δεν φεύγουμε όλοι μαζί, αφού είχαμε χρήματα. Μου απάντησαν ότι δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ το Ιράν. Ξεκίνησα μια περιπλάνηση που συνεχίστηκε οκτώ χρόνια. Πήγα σε χώρες όπου δεν δυσκολευόμουν για βίζα. Οι γονείς μου με υποστήριζαν οικονομικά. Πήγα Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Ρωσία, Μόσχα και Αγία Πετρούπολη, σε φίλους των γονέων μου. Μετά Ταϊλάνδη, πανέμορφη χώρα, Μαλαισία, Ινδονησία, μερικές εβδομάδες στη Κίνα, με σόκαρε το χάος και η φτώχεια. Μετά Ιαπωνία, στην πόλη Οζάκα, γιατί το Τόκιο ήταν πανάκριβο. Κάθησα τρεις μήνες εκεί, προσπάθησα να βρω δουλειά. Η Ιαπωνία ήταν πολύ ακριβή και δύσκολα έβρισκες δουλειά. Το 1998 έριξα άγκυρα στη Νότια Κορέα. Με βοήθησε ένας φίλος των γονέων μου για στέγη και δουλειά. Δούλευα στη Samsol, κάναμε ελατήρια για αυτοκίνητα. Ο μισθός ήταν πολύ καλός. Έπαιζα με την ποδοσφαιρική ομάδα του εργοστασίου. Δυο φορές κερδίσαμε το πρωτάθλημα. Στη Νότια Κορέα το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των εργοστασίων είναι εθνικό γεγονός. Επειδή βγήκαμε πρώτοι, η διεύθυνση μάς έκανε γερή αύξηση του μισθού. Ήταν ωραίο, είχε πλάκα. Στην Κορέα κάθησα επτά χρόνια, έμαθα κορεάτικα, έκανα παρέες. Η Κορέα είναι πανέμορφη χώρα και υγρή. Από Απρίλη μέχρι Σεπτέμβρη βρέχει διαρκώς.
Μια μέρα συνέλαβαν την μητέρα μου. Για συμμετοχή σε αριστερή αντικαθεστωτική οργάνωση. Την φυλάκισαν στο Εβίν. Ύστερα από μερικές εβδομάδες την εκτέλεσαν. Δεν μας έδωσαν τη σορό της. Ο πατέρας μου επέμενε να μην επιστρέψω στο Ιράν. Έπειτα από μερικές εβδομάδες έχασα την επαφή μαζί του. Μέσω ενός οικογενειακού φίλου έμαθα ότι ο πατέρας μου πέθανε από εγκεφαλικό. Επέστρεψα επειγόντως στο Ιράν. Ολομόναχος, όλοι νεκροί. Η μητέρα και η αδελφή μου δεν είχαν καν τάφο... Έπεσα σε κατάθλιψη. Νοσηλεύτηκα σε ψυχιατρείο. Έπαιρνα πολλά χάπια. Μια ψυχίατρος με βοήθησε πολύ να σταθώ στα πόδια μου.
Όταν βγήκα, έσμιξα ξανά με έναν παλιό μου φίλο. Εκείνος ήταν σε μια ομάδα χριστιανών. Μαζεύονταν και προσεύχονταν κρυφά. Αποφάσισα να βαφτιστώ χριστιανός. Εάν το έκανα από αντίδραση στο καθεστώς; Ίσως. Οι γονείς μου δεν ένιωθαν την ανάγκη της πίστης στον Θεό. Εγώ την ένιωσα, για να στηριχτώ κάπου. Ύστερα από μερικούς μήνες έπιασαν τον φίλο μου. Ο παπάς με ειδοποίησε να φύγω αμέσως, γιατί με έψαχναν οι μυστικές υπηρεσίες. Πήρα μαζί 35.000 δολάρια, όλες τις οικονομίες μου στη Κορέα. Τα έκρυψα μέσα στα εσώρουχα. Έδωσα 6.000 δολάρια για να με περάσουν στην Τουρκία. Έφτασα στη Πόλη. Περίμενα μερικές μέρες σε ξενοδοχείο. Μαζί με μερικούς Αφγανούς, άνδρες, γυναίκες και μωρά, μας μετέφεραν, χαράματα, σε ένα παραθαλάσσιο χωριό. Μπαχράμ Καλέ λέγεται. Περπατήσαμε πολλές ώρες, μέχρι που έπεσε το λυκόφως. Τότε επιβιβαστήκαμε σε μια φουσκωτή μπάρκα και ξεκινήσαμε. Ο πιλότος μού είπε να δηλώσω Αφγανός για να μην με απελάσουν. Έδωσα 3.000 δολάρια. Ήταν νύχτα όταν φθάσαμε. Ο πιλότος είπε σε μας τους άνδρες να ριχτούμε στο νερό, να κολυμπήσουμε μέχρι την ακτή. Σκαρφαλώσαμε ένα βουναλάκι, περπατήσαμε μέχρι το πρωί και φθάσαμε σε ένα χωριό. Μπήκαμε σε καφετέρια, τουρτουρίζαμε... Δεν έχω δει πιο φιλόξενους ανθρώπους. Μας έφεραν φαγητό, ρούχα, μπιμπερό, γάλα, ρούχα για τα μωρά. Μάθαμε ότι το νησί λεγόταν Μυτιλήνη, το όνομα του χωριού δεν το θυμάμαι. Ήρθε και μας πήρε ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας. Μας έβαλαν σε κέντρο προσφύγων. Οι συνθήκες ήταν τρομακτικές. Δήλωσα Αφγανός. Μου έδωσαν ένα χαρτί και μου είπαν να προσπαθήσω να φύγω μέσα σε ένα μήνα από την Ελλάδα, κάπου αλλού στην Ευρώπη. Μαζί με τους Αφγανούς ήρθα με καράβι στην Αθήνα. Μέναμε στην Πλατεία Αττικής, σε ένα βρώμικο ξενοδοχείο. Μας πλησίασε ένας Αφγανός. Μας υποσχέθηκε διαβατήρια για να πάμε αλλού. Επέλεξα το πιο ακριβό, το καναδέζικο, ήθελα να πάω εκεί, είχα ακούσει ότι συμπεριφέρονται καλά στους πρόσφυγες. Πλήρωσα 19.000 δολάρια. Ο Αφγανός εξαφανίστηκε, χάσαμε όλοι τα λεφτά μας και το όνειρο...
Βρέθηκα στο κενό. Άρχισα να ψάχνω κάποια οργάνωση για τους πρόσφυγες. Πήγα στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, από εκεί σε άλλες οργανώσεις. Έκανα κανονική αίτηση ασύλου, πήρα το ροζ χαρτάκι. Στις ανθρωπιστικές οργανώσεις συνάντησα συγκλονιστικούς ανθρώπους. Κάποιος προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει στο σπίτι του. Ξαφνικά εντάχθηκα σε παρέα. Άρχισα να μαθαίνω ελληνικά στα Εξάρχεια, κάνουν δωρεάν ελληνικά μαθήματα για μετανάστες. Οι φίλοι μου με βοήθησαν να βρω δουλειά. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Σε ένα γραφείο εύρεσης εργασίας μάς εξαπάτησαν κανονικά, αν και είχαμε πληρώσει. Συμπληρώνω εννιά μήνες στην Ελλάδα. Τώρα εργάζομαι σε κάποια βιοτεχνία στην Βόρεια Ελλάδα. Θέλω να τα καταφέρω. Περιμένω την έγκριση της αίτησης για άσυλο. Καλύτερα να με εκτελέσουν εδώ παρά να με στείλουν πίσω στο Ιράν. Το μέλλον; Δεν ξέρω. Έχω χάσει τα πάντα. Είμαι μέσα στην πάλη της επιβίωσης, οικονομικής και ψυχικής. Το Ιράν; Θα επιστρέψω μια μέρα. Καλή αντάμωση στα ιρανικά; Γκόντα Χαφέζ!»...